Otwórz swą duszę

Otwórz swe serce Pan Bóg puka
i czeka kiedy mu je otworzysz
wyrzucisz z siebie złości i dumę
rachunek sumienia przed Nim położysz

Myslisz uparcie po swojemu
zamknąłeś Mu drzwi swojej duszy
a On wciąż na ciebie czeka
kiedy sumienie cię poruszy

Wsród scieżek przez zło wydeptanych
nie znajdziesz nigdy ukojenia
bo zło złem człowieka napełnia
zsyła tylko niepowodzenia

Zaufaj Bogu zło się odwróci
w Bogu nadzieja ucieczka nasza
On w miłosierdziu usprawiedliwia
i wszystkich do tronu swego zaprasza

Dołącz do modlitwy bliskich ci osób
zerwij ten łańcuch niedowierzania
a znajdziesz bardzo dobry sposób
ucieczki od złego i załamania

Prymitywna to poezja, acz temat mi bliski. Pozdrawiam.

Witaj, Halciu :)
poprzedni, ten o krzyżu zdecydowanie lepszy, no ale są różne stany, a wiersze bywają nierówne.
ten msz do udanych nie należy, bo bywało lepiej i nie popadałaś w banał, a to przy tematyce, której optujesz - nie jest łatwe.
w każdym razie czytałam i pozdrawiam ciepło Krajankę na obczyźnie :))
kasia.

Jakieś takie ,,ave radio Maryja", może nada się do Pielgrzyma niedzielnego, albo do salki katechetycznej, zdecydowanie jestem na nie! pozdrawiam

Otwórz swe błądzące serce,
Na miłosierdzie oczyszczenia.
Bóg ci wybaczy grzechy palące,
Byś mógł dostąpić zbawienia.

Wierzmy w jedynego boga pana!
Sławmy jego nieśmiertelne imię!
A w kościele na kolanach,
Uginajmy grzeszną szyję.

Nie myślmy uparcie po swojemu!
W ogóle nie myślmy, uwierzmy!
I cali się oddajmy jemu!

Gdy już się staniesz cały boski,
Niemyślący, wierzący, modlący,
Wnet ci znikną wszelkie troski.