Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

zatytułowany


f.isia

Rekomendowane odpowiedzi

rekreacja cad
czyli logika dobrych kształtów


słowa sobie
wiszą w powietrzu
a ja sobie – jestem
za oknem

formą
strukturalną, humanizowaną
przy pomocy dekoracji
szukam zgodności środków
i celu

mam osiem ramion
i mało ust
---------------------------

;)

edit: cad - computer aided design
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Widzę, że Ci całkiem dobrze w wirtualnej rzeczywistości, przynajmniej ja tak widzę ;)
Za oknem czytam, że za monitorem. Pełny trójwymiar. Szukajcie a znajdziecie ;)
Grafika ośmiu ramion i mniejszej ilości ust jak postać z dobrej gry komputerowej.
Chyba się zapiszę na ten sam kurs ;)
Dobre :)) Takie świeże, nowe, współczesne, twórcze i ...inne . O!
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


"mam osiem ramion i mało ust" - ile by nie ogarnąć tymi ramionami, ust będzie za mało, by to przetworzyć. A jednak nic innego nie pozostaje, bo po to jest się stworzonym, by szukać zgodności środków i celu. Dylematy twórcy przekazane zaskakująco treściwie, no ale, jak się ma osiem ramion...
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

miałam się dzisiaj - na jutro wyspać (wreszcie), ale niech tam... pomitrężę jeszcze na orgii,
parę razy podglądałam w ciągu dnia i to z coraz większym "podziwieniem" ;)
podziwieniem podwójnym, bo otóż (posługując się "klasyką"):
- po pierwsze primo - żadnych reakcyjnych odwetów....?! no słowo daję, zgłupłam... bo albo Towarzystwu winnam chapeau bas za 'szpilkowy' dystans, albo kurcze, Towarzystwo się mnie boi i najzwyczajniej lizusuje ??! (w tym momencie ze strony Towarzystwa powinna paść kwestia: jeśli to był żart, tom sie uśmiało ;)
zatem chapeau bas :))
- po drugie primo - zaskoczona jestem odbiorem, tzn. tym, co Towarzystwu udało się wyłuskać z tekstu, nie ma znaczenia na ile jest to zbieżne z zamysłem, ważne że po drodze,

Almare
może z tym ślubem lekka przesada, ale zarzekać się ani myślę, bo licho nie śpi ;)
dzięks, :)

Panie eR
podniosłeś mnie na duchu, bezgranicznie ufam Twojemu doświadczeniu ;)
dzięks, :)

Barbie
hehe... jeszcze szumi w głowie po weselu ? ;)
dzięks, :)

Dudku
a zasłaniaj co zechcesz ;) (tłuste to tytuł)
podoba mi się Twój komentarz, póki co nie planuję nic zmieniać w "popełnionym", bo jeszcze świeży i bo.... nie powiem ;)
dzięks, :)

no, Agata... ;)
z tym 'kursem' to nie wiem czy je dobry pomysł, bo tam przez kilka lat głównie się wysłuchuje : "bardzo ładne, ale co to właściwie jest?", no a potem, to już całe życie zwichrowane... taka nieustanna czkawka "bardzo ładne, ale co to właściwie jest?" ;)
namachałaś się nad komentem (też mi się spodobał), to Ci zdradzę, że rzeczywistości są dwie, najczęściej wirtualnie przemiennie, ale niekoniecznie ;) bo np. "fazy" się poprzesuwają a to skutkuje jednoczesnym przebywaniem po obu stronach okna.... hihi... totalna schizofrenia.... ;)
dzięks, :)

Leszku
natura, jak by nie patrzeć, dba o zachowanie równowagi,
obdarzając "ponadramiennie" jednocześnie odejmuje (od) ust ;)
dzięks, :)

Piotrze Marcinie
kurcze, zatkało mnie ;)
też dzięks, :)

Bea (hihi... 2u Ci podaruję)
jak wywalę bolda, to "popełniony" już nie będzie zatytuowany, ino bezimienny ;)
dzięks, :)

Franka
a Ty, to mnie już zadziwiłaś, że... no, brak słów ;)
"formy strukturalne" są takie raczej "nieobliczalne", no niby można, zwłaszcza teraz, przy wspomaganiu komputrowym, no ale jednak - nie do końca (czasem cuś się trzymie, chociaż nie ma prawa;)
dzięks, :)

Lecter
a toś mi zasunął..... chyba się rozbeczę
najlepiej na "mymłonie" Stanki Żakowej ;)
dzięks "zmywakowy" ;)

Stankaaa...
i Ty Brutusie....?!
dawaj mi tu zaraz "mymłon", będziem pięłknie beczeć
:))

z listopadowymi pozdrowieniami od listopadowej skorpionicy - The last Rose of Summer
www.youtube.com/watch?v=h-P15xujxoI
:)

edit: hihi... mogę znowu się bawić gałkami

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Witam
wg mego skromnego interpretatorskiego:)
peelkę o skomplikowanym charakterze odgradza od otoczenia szyba,
może to być z powodzeniem zatwardziała feministka, szukająca
komunikacji z otoczeniem /męskim też/. Tylko czarodziej co się odważy zbić tę szybę,
ma szansę na pełen dialog z nią, no i na pewno doświadczy wtedy efektów pracy tych ośmiu:)
Zwięzły, nieprzegadany iście IN-kowski
-jak za dawnych dobrych lat orgowych.:)
Pozdrówki

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

no Egze, "tej" rękawicy nie podejmę ,
moja blondynka właśnie pomalowała sobie paznokcie i czeka aż jej lakier wyschnie
a widziałeś kiedyś ośmiornicę z pazurami? kolorowymi? ;)

psss...
a już myślałam, że się dokumentnie zniesmaczyłeś moimi forumowo-zadymowymi epizodami :(
dostanę tomik ? :))))

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



zniesmaczyć się na f.isię ...?????
chyba musiałbym być fiśnięty ;)

Jeśli taka wola, to oczywiście że tak,
tylko nie wiem czy dojdzie,
bo wyślę na adres Pana Boga.
się cieszę niezmiernie, że nie jesteś fiśnięty, bo wiesz...
trochę się poczułam "trędowato", zaraz odpisałam i.... cisza,
teraz mam pewność, że nie dotarło (wolę nie wiedzieć, co sobie o mnie pomyślałeś :( )
ale swoją drogą - ki diabeł? bo chyba nie cenzura (?)
odgrzebałam list w archiwum i natentychmiast wysyłam
:)))
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


wiesz co? dzisiaj przysłali mi odzyskane szczątki z uszkodzonego dysku, niewiele tego, ale znalazłam kilka blondynkowych listów do Stanki, hihi.... może je trochę obrobię i wrzucę na prozę?
aha... nie mówi się "mójmymłon", jeno wprost - mymłon,
czyli: beczaj ile wlezie na mymłonie ;))))
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




a wiesz, że nie dotarło,
tylko tak myślę, w profilu mam zaznaczone

"wyłącz funkcję wysyłania do mnie e-mail." tylko, że i tak maile do mnie docierają
z czego zawsze się dziwię.

Okazuje się, że nie wszystkie dochodzą, bo ten natentychmiastowy też nie dotarł.
zatem zapraszam na pewniaka czyli

[email protected]

i wtedy na pewno dojdzie.
Pozdrawiam bardzo

PS. Ciekawe jak odgrzebałaś z archiwum, bo ja żadnego wysłanego nie znajduję:(
bo i gdzie miałbym go szukać.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • stoję  wpatrzony w lustro  a świat  świat przechodzi obok  chciałbym  mu coś powiedzieć    może...  nawet wykrzyczeć    brak odwagi   4.2024 andrew  
    • (Na motywach powieści „Piknik na skraju drogi”, Arkadija i Borysa Strugackich)   ***   Dlaczego wylądowali? Nie wiadomo. Zostawili w powietrzu dziwnie mżące kręgi, które obejmują szumiące w nostalgii drzewa.   Które kołyszą się i chwieją w blasku księżyca albo samych gwiazd… Albo słońca... Albo jeszcze jednego słońca…   Powiedz mi, kiedy przeskakujesz płot, co wtedy czujesz? Nic? A co z promieniowaniem, które zabija duszę?   Wracasz żywy. Albo tylko na pozór żywy. Bardziej na powrót wskrzeszony. Pijany. Duszący się językiem w gardle.   Sponiewierany przez grawitacyjne siły. Przez anomalie skręcające karki.   Słońce oślepia moje zapiaszczone oczy. Padającymi pod kątem strumieniami, protuberancjami…   Ktoś tutaj był (byli?) Bez wątpienia.   Byli bez jakiegokolwiek celu. Obserwował (ali) z powodu śmiertelnej nudy.   Więc oto razi mnie po oczach blask tajemnicy. Jakby nuklearnego gromu westchnienie.   Ktoś tu zostawił po sobie ślad. I zostawił to wszystko.   Tylko po co?   Piknikowy śmietnik? Być może.   Więcej nic. Albowiem nic.   Te wszystkie skazy…   Raniące ciała artefakty o upiornej obcości.   Nastawiając aparaturę akceleratora cząstek, próbujemy dopaść umykający wszelkim percepcjom ukryty świat kwantowej menażerii   Przedmioty w strumieniach laserowego słońca. W zimnych okularach mikroskopów…   Nie dające się zidentyfikować, obłaskawić matematyczno-fizycznym wzorom.   Bez rezultatu.   *   Zaciskam powieki.   Otwieram.   *   Przede mną pajęczyna.   Srebrna.   Na całą elewację opuszczonego domu. Skąd tutaj ta struktura mega-pająka?   Pajęczyna, jak pajęczyna…   Jadowita w swym jedwabnym dotyku. Srebrzy się i lśni. Mieni się kolorami tęczy.   Ktoś tutaj był. Ktoś tutaj był albo byli. Ich głosy…   Te głosy. Te zamilkłe. Wryte w kamień w formie symbolu.   Nie wiadomo po co. Kompletnie nie do pojęcia.   Milczenie i cisza. Piskliwa w uszach cisza, co się przeciska przez gałęzie, żółty deszcz liści.   W szumie przeszłości. W dalekich lasach. W jakimś oczekiwaniu na łące…   Elipsy. Okręgi.   Owale…   Kształty w przestrzeni…   Fantomy przemykające między krzakami rozognionej gorączką róży. W strumieniu zmutowanych cząstek. Rozpędzonych kwarków…   Rozpędzonych przez co?   Przez nic.   Po zapadnięciu mroku liżą moje stopy żarzące się lekko płomyki. Idą od ziemi. Od spodu. Ich obecność to pewna śmierć.   Sprawiają, że widzę swoje odbite w lustrze znienawidzone JA.   W głębokich odmętach  schizoidalnego snu. Zresztą wszystko tu jest śmiertelne i tkliwe. Pozbawione fizycznego sensu.   (Kto chce skosztować czarciego puddingu?   Bar za rogiem stawia)   Dużo tu tego. W powietrzu. Iw ziemi.   W nagrzanych od słońca koniczynach, liściach babiego lata.   Krążyłem tu wokół jak wielo-ptak. W kilku miejscach jednocześnie.   I byłem wszędzie. I byłem nie wiadomo, gdzie. Tak daleko na ile pozwala wskrzeszany chorobą umysł   Tak bardzo daleko…   Wystarczy dotknąć złotej sfery, aby się wyzbyć wstrętnego posmaku cierpienia…   Gdyby nie ta przeklęta wyżymaczka, która zachodzi śmiertelnym cieniem drogę…    (Włodzimierz Zastawniak, 2024-04-20)      
    • Powiem tak, Dziewczyno - lecz się, niekoniecznie przez pisanie. Kiedyś się udzielał Kiełbasa, czy coś takiego. To było równie prostackie i wulgarne. 
    • - A na groma ta fatamorgana... - A na groma ta fatamorgana?    
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        W tym cała rzecz, że logiką płata czasami figle artystom OBRAZ, wywrócił  farby kwantem fizyki, chemii — człowieka zakrył kolorem   Ponoć w Mordnilapach właśnie zachowany czar w języku daje myślom możliwości postrzegania tego wątku w sztuce malowanej — O bok! Mózgu   Dzięki bardzo, że zechciałeś się przyjrzeć całości, jaka daje więcej pytań niż odpowiedzi, na których głównym filarem — tak mi się wydaję —  jest środkiem.   Pozdrowienia!
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...