ogród ciszy

w ogrodzie ciszy zakwitły słowa
przybrawszy barwy wieloznaczeń
w kępiastych formach ukryły powab
rytmem stukają rabaty

w zwartych kolumnach zamkniętych rymem
nostalgie wzeszły przeuroczo
akcenty grają a z ich przyczyny
przygarniasz kwiaty z ochotą

ogrodnik autor sensy pochował
by zaskoczyły poniewczasie
i chociaż prosta jest nasza mowa
każdy rozumie inaczej

bije z tego szczerość przeogromna
i kto się nie zgodzi z autorem?

gratuluję i pozdrawiam

ładny wiersz. spokojny i jakże oczywiste ale mądre zakończenie. pozdrawiam serdecznie :)))

bo tak częściej bez słów wyjaśnień
dobry i gorszy wiersz zrozumieć
a zły to już pojąć najtrudniej

tu życia słów dygresyjność
z wiersza lirycznie
samo przez się wynika
dobry utwór

serdecznie

lubię Twoje wiersze, więc nic dziwnego nie będzie w tym, że i ten pochwalę :)

pozdrawiam serdecznie.

lecz nim wena drożdże rozniesie
człek musiał zasiewu dokonać
gdy ona rozrabiała w lesie
on w pocie czoła żniwa gotował

gdy w międzyczasie powstawał zacier
wtedy z drożdżami leciała ona :)

radości Jacku i dalszych takich w "międzyczasie"
i wiem, że nawet w największej gorączce pracy
tencopisze
zawsze znajdzie chwilkę na rozmowe z weną :P
cmook

Podoba mi się Jacku, ale...przyczepiam się: wyrównać należy, by było wszędzie: 10, 8, 10, 8. Wystają wersy: 2. i 10. Ale to pikuś w zasadzie! Poza tym - bardzo mi się podoba Twój wiersz! Pozdrawiam, Para

Przyjemne to i mądre, choć tematyka średnio mi leży.

Arek

Mnie się tytuł i treść jakoś tak fajnie, swojsko kojarzy :D

Dlatego opinia pozytywna, bo uśmiechnąłem się przy wierszu, pozdrawiam ;)