drobiazgi

a kiedy mi przyjdzie na świat całkiem inny
otworzyć oczy z najszczerszym zdumieniem
pozbieram w całość najdrobniejsze winy
które pamiętam i o których nie wiem

wszystkie zielenie niedojrzałych jabłek
subtelność ciszy pod osłoną drzewa
słowa rzucane by igrały z wiatrem
choćby przez chwilę nim przyjdzie je zerwać

nadzieję na więcej choć dałem tak mało
spojrzenia co gasły jak stare latarnie
jeszcze niepewność brak wiary nieśmiałość
i uśmiech matki że nic nie na marne

Plus :) A proszę wybaczyć, że tak lapidarnie, ale głowa mnie boli :)

Wrócę.

Powtórzę tylko to, co w W. Mniaaaaam :)

a kiedy mi przyjdzie(zjawić się ?) na świat całkiem inny

to jakaś elipsa ? myślę że tak każde słowo byłoby przekomarzaniem się z utworem
nie wiem czego to jest alegoria...skojarzyło mi się z biblijnym Kainem
choć oczywiście wiersz niczego nie mówi nam wprost

może to jego największa wada.

+/- = 0 zostaje.

Noooo!
i tu jego miejsce!
za HAYQ powtórzę, jak tam!
mniam!
:D

Miła stylistyka. Ktoś mógłby rzec - poezja środka, ale dla mnie takie utwory również mają prawo bytu. Nic wybitnego, acz urzeka.

Po prostu - nie homar, ale pulchny pączuś.

Pozdrawiam.

popieram Rufflego i Stefana,
ale bez prawa głosu :(jestem
najlepszego Nowego

Odczuwam potrzebę czytania takich wierszy, bez konieczności zastanawiania się czy są " dobre "...
: )

Mam podobne odczucia jak Bernadetta ;)

w ostatnim fragmencie powiało mi poezją ks. Twardowskiego...
zdaje mi się, ze to juz wystarczy na plus;)
pozdr aga