odchodzenie

w lustrze odbija mi
bardziej nawet niż wczoraj
fragmentami
robię się taka owaka

rozrzucam biel w mroku
gubiąc spokój
czy jak mu tam było

minimalizuje się koszt
mojego trzymania
puszczając wyobraźnię
po schodach

niech leci na ryj najlepiej
o poręcze po drodze

w dole
wciągnąć brzuch
zamknąć usta
mrugając

jak to kobietka - przed lustrem - odchodzenie ciągłe - ok - bez żartów - mrugając przymrużam oczy i widziałbym o wiele więcej poprzez interferencje i dyfrakcje dochodzących mnie pasm wiedzy - ale wtedy wiersz byłby zbyt "mądry" jak na wiersz i stałby się wykładnią wiedzy - z lustrem lepiej ostrożnie
MN

Hmmm jak widzę, starsznie trudno być kobietą, szczególnie atrakcyjną :)
A poważniej, to niekeidy lubię wygięte myślotoki... Pani się udaje mnie zaczarować :)
Jedno tylko mi zazgrzytało - ryj wyobraźni...

Pozdrawiam
Wuren

I ktoś tu skomlał o braku natchnienia? :)

Anno - do roboty. Kobiety też potrafią.

Pozdrawiam - Jan P.