rzeki

co noc rzeki umierają
stygną gwiazdy w nieruchomych taflach
bezszelestnie płyną skrajem
łąk i lasów nie chcąc w uczuciach gmatwać

łzami brzegi obmywają
żądne słyszeć słowo jakieś miłe
otulone mgieł woalem
by je posiąść las zechciał choć przez chwile

lecz las milczy granatowo
ciemność puchem oblepia powieki
drzewa tłumią każde słowo
a umierają nocą samotne rzeki

Bardzo fajna koncepcja, i jeśli Las=mężczyzna, Rzeka=kobieta to bardzo dobry pomysł i dobór słów :) Tylko tak smutno troszkę ale prawdziwie.

dzięki za odwiedziny
czasem smutno być musi

pozdrawiam Jacek

skalpelem potraktowałbym wiersz ale nie będę psuł niczego / nie moja działka ale poczytać miło / jest lekkość dojrzałość i wiele emocji więc pozdrawiam /
t

jak Ci teraz wierszyk zjadę, pomyślisz, że złośliwie?
trudno:
w boldzie masz lapsusa - gramatycznego dziwoląga, poza tym łzy, gwiazdy, mgły, woale i kilka innych dinozaurów - Jacek, Ty się boisz ruszyć z buta?
odśwież trochę tę poemę; słabo jest, sztampowo.

pozdrawiam
kaśka

każdy pisze po swojemu
jeśli wstawiam wiersz tutaj to oczekuję opinii i wiadomo są różne
dzięki za wgląd
pozdrawiam Jacek

dzięki za wizytę każdy z nas pisze po swojemu
pozdrawiam

dzięki za wizytę każdy z nas pisze po swojemu
pozdrawiam
tak
ale niektórzy z nas z uporem tupią w miejscu; nie rozumiem tego.
pozdrawiam

żądne słyszeć słowo jakieś miłe o co kaman?
nie trafia Jacku, może następnym razem
pozdrawiam
r

ma prawo różne poszukiwania robię

pozdrawiam