naprawdę

czasami przysypiam, zamknięta w sobie
jak w przeciwpancernym schronie
nic mnie nie obchodzicie
ruch i zegarek, oczy, uszy i dłonie
jestem we własnej czasoprzestrzeni
świadomość jej nie wypowie
(tak naprawdę mnie nie ma na Ziemi
i nie zna mnie żaden człowiek)
czasami powracam od losu
do siebie - na swoje miejsce –
i wtedy wtapiam się w pozakosmosy

i ciągle nie wiem, czym jestem

ciekawa refleksja... zabiegane otoczenie i obrona przed nim.
zastanawiają przedostatnie słowo. chyba z przekory, tak czytam sobie.
pozdrawiam Oxyvio.

oj, Janeczko, wiem, ze piszesz o mnie, :p a może cos o sobie teraz? hihi. ech, mamy coś wspólnego...w psychice;P buziole wielkie z przytupem

Dziękuję za miłe słowo, Krzysztof. Dlaczego z przekory?
Pozdrawiam również.
Oxy.

Oj, tak, Jagódko, wiem o tym. :-) Dużo nas łączy.
Buziaki ciepłe.

Dziękuję za miłe słowo, Krzysztof. Dlaczego z przekory?
Pozdrawiam również.
Oxy.
nie wiem, czym jestem
może kim...? chociaż w kontekście "pozakosmosów" istotnie, jak pył...
myśl o przekorze to efekt pierwszego czytania, co nie oznacza, że pobieżnego.
pozdrawiam :)

Krzysztofie, pytanie "czym jestem" ma znacznie szerszy zasięg niż "kim jestem". Kiedy mówimy o "kimś", to mamy na myśli wyłącznie istotę ludzką lub homoidalną, lub bóstwo antropomorficzne. Natomiast kiedy ktoś zastanawia się, czym jest we wszechświecie, to znaczy, że rozpatruje swoje istnienie w bardzo różnych aspektach - niekoniecznie tylko w trójwymiarze i w ludzkim świecie, poznawanym za pomocą zmysłów. Mnie chodziło o to, że peel(ka) nie tylko w tym świecie istnieje, nie tylko do niego należy.
Bardzo dziękuję za ciekawe komentarze.

świadomość świadoma niewiedzy. i w takiej półsenności.
ładnie :)

Pozdrawiam :)
/b

z góry przepraszam za naruszenie mienia;)
wewnętrzna walka trwa w sobie, ze sobą wciąż, też to czasem mam
Oxyvio, czytałem lepsze twoje, a ten no cóż - taki na raz
pozdrawiam
r

Dziękuję, Bea, fajnie, że wpadłaś do mnie. :-)

z góry przepraszam za naruszenie mienia;)
wewnętrzna walka trwa w sobie, ze sobą wciąż, też to czasem mam
Oxyvio, czytałem lepsze twoje, a ten no cóż - taki na raz
pozdrawiam
r
Biały, oczywiście masz prawo do własnych odczuć. Ale dlaczego ten wers nie jest dobry?
Ja nie jestem czasoprzestrzenią, nie tak to czuję. Nie w tym kontekście.
Nie podoba się - trudno. Może następnym razem będzie lepiej.
Pozdrawiam.

niezwykły, nie mogę przejść obok niego obojętnie

gdyby ten wiersz nie mówił o mnie, to może komentarz byłby inny
pzdr:)

Wiersz o zagubieniu. Ja tylko nie widzę potrzeby pisać, że nie ma peelki na Ziemi, skoro wcześniej wspomina, że znajduje się w innej czasoprzestrzeni. No rymuje się, ale to nadsłowie. Pozdrawiam.

z góry przepraszam za naruszenie mienia;)
wewnętrzna walka trwa w sobie, ze sobą wciąż, też to czasem mam
Oxyvio, czytałem lepsze twoje, a ten no cóż - taki na raz
pozdrawiam
r
Biały, oczywiście masz prawo do własnych odczuć. Ale dlaczego ten wers nie jest dobry?
Ja nie jestem czasoprzestrzenią, nie tak to czuję. Nie w tym kontekście.
Nie podoba się - trudno. Może następnym razem będzie lepiej.
Pozdrawiam.
wers jest zły, dlatego że gdyby go nie było wiersz nic by nie stracił, dlatego że mogą nie obchodzić oczy, uszy itd, ale bez zmysłów jesteśmy trupami, masz rację to są tylko moje odczucia
a co do wersu "jestem we własnej czasoprzestrzeni " - dla mnie można postawić znak równości z wersem "jestem czasoprzestrzenią", dlatego że to co nasze jest też w nas, tak to widzę, a dzięki temu uniknęliśmy zbędne "we własnej", ale to również tylko moje odczucia
z cały szacunkiem pozdrawiam
r

Biały Rafale, bez zmysłów niekoniecznie jesteśmy trupami, możemy też np. medytować lub zapadać w stan letargu, albo zagłębiać się mocno w siebie, albo przenosić się w inne wymiary niż świata materii. Bez tego wersu wiersz nie mógłby istnieć, to jedna z najważniejszych jego myśli.
A stwierdzenie "jestem czasoprzestrzenią" ma nieco inne znaczenie niż "jestem we własnej czasoprzestrzeni", gdyż tu nacisk jest na "własnej".
Ale dzięki za wyjaśnienia. Rozumiem, że możesz nie czuć tego wiersza. Nie szkodzi.
Pozdrawiam ciepło i wiosennie.
Oxy.

Kikusie, bardzo Ci dziękuję za rozumienie i przeżycie wiersza jako "o sobie" - to bardzo dużo dla mnie znaczy. :)

Hmmm... Może i racja. Pomyślę.
Tak, trochę też o zagubieniu, o poszukiwaniu siebie, swojego najgłębszego JA. Ale to nie tylko zagubienie, chyba że każde poszukiwanie egzystencjalne nazwiemy zagubieniem.
Dzięki za komentarz. Pozdrówka.

Ciekawy przekaz, dla mnie się podoba, mamy podobnie.

Tak chwilowo wyłączona
jesteś ale nie ma Ciebie
w podświadomości wtopiona
płyniesz obłokiem po niebie.

Wszyscy tak mamy, pozdrawiam:)

fajne myśli i kilka ciekawych zwrotów ale chyba za bardzo to wszystko ściśnięte - tak czuję ...

Bolku, dziękuję za wtopienie się w treść wiersza i za piękną odpowiedź poetycką. :-)
Pozdrawiam.