sól

w tej jednej chwili
pozwoliłeś mi poznać strach
przede mną jakim się stałem

a koniec jest jak światło
które w ciasnej sali jaży się nad głową
gdzie dni widać jaskrawe i noce

siebie się boję najbardziej
i prawdy o sobie której nie poznałem
a która powraca by odejść wraz ze mną

i jeśli jestem solą tej ziemi
to łzą się zaczynam i kończę

tylko to:

i jeśli jestem solą tej ziemi
to łzą się zaczynam i kończę

pozdrawiam :)

końcowe wersy na tak jak poprzednikom ale teź poprzedzające ciekawie prowadzą do nich. pozdrawiam Aniu serdecznie :)

cudownie zmierzasz do fantastycznej puenty
każdy wiersz to dla mnie czyste piękno, Agnieszko
umiesz pisać o wszystkim
:))

"Jażyć" się?

Najbardziej podobają mi się jaskrawe dni i noce oraz pointa.
Smutne, ale prawdziwe.
Pozdr.