wątpliwość

chwilowo wzrok zatrzymał stęchlizną obrzucił
rozpełznął niczym asfalt w zakątki najgłębsze
w piwnicy w której rzadko można spotkać ludzi
niesyty światłem półmrok co zawłaszczył przestrzeń

zagrzebał jak w pierzynie gdyż parchem pokryte
tęsknotą wygłodniałe i łase na dotyk
śmierdzące nędzą samce oznaczyły przy tym
fragment każdej ściany nocne marki koty

obdarował przyjaźnią spod trójki staruszkę
cuchnącą i brudną odzianą w łachmany
żer znajdom przynoszącą miast do ludzi uciec
w ubóstwie swym pijącą wodę wraz z muchami

wątpliwość targa sercem a bezradność złości
czy włada tu egoizm czy pełnia miłości

przyznaję, że trochę nadwyrazisty obraz w wierszu, ale nie powiem źe nie moźe być nieprawdziwy. hm. sądzę że nie ma jednoznacznej odpowiedzi na końcowe pytanie. pozdrawiam.

mnie się z kolei wydaje, że aby się dowiedzieć ... to potrzebna
pomoc w kolokwializmach - poza tym dobry utwór

pozdrawiam

piwniczny klimat
piwniczny smród
piwnicznie
ciekawie
:)

Orginalnie.
Nocne marki koty i pointę mam ochotę zabrać do swojego wiersza ;)
Ciekawie wyszło.
Pozdr.

to raczej miłość do kotów

pozdrawiam Jacek

Wiersz wywarl na mnie wrazenie, jego klimat i ciekawa postac staruszki. Ta choc sama biedna i w lachmanach przynosi zer dla porzuconych zwierzat. Chcialabym docenic rymy, sa dobre, choc sama ze wzgledu na krytyke unikam gramatycznych, ale mnie osobiscie absolutnie nie przeszkadzaja, jesli nie naleza do grupy zbyt prostych. Pozdrawiam Jacku i dziekuje za poczytanie mojego wiersza.

Dzięki za komentarze

Danusiu musnęłaś istotę wiersza
W blokach żyją samotne stare kobiety, skłócone zazwyczaj ze wszystkimi sąsiadami, od których cały świat się odwrócił, ze względu na ubóstwo dziwactwo np dokarmianie zdziczałych piwnicznych kociarni - smrodu niejednej klatki schodowej.
Świat kotów zastąpił tutaj świat ludzi -koty za najgorszy żer łaszą się, można je przytulić nie oczekują pachnącego człowieka, w swym ocieraniu się i przytulaniu są bezinteresowne w przeciwieństwie do ludzi.

pozdrawiam Jacek