chorując to tu, to tam

rozcieram zmęczenie zwlekając z rozdaniem
ostatnich oddechów moja droga
to na to
to na tamto w różne strony
chorując

rozmieniam wszystkie na drobne
uśmiechy upuszczam pod pociągi
próżnując wokół pomysłów

kręcąc się zgaduję
że każde westchnienie może uchodzić
za nienaturalne
gorączkowo rozmyślam

/uśmiechy upuszczam pod pociągi/ nieźle...Zmusza do myślenia.Pozdrawiam.

jak zwykle cudowne skojarzenia
zazdroszcze i podziwiam
zdrowiej

Kocico!
Widzę, że Tobie choroba służy. Piękny wiersz, a skojarzenie "gorączkowo rozmyślam" wspaniałe.
Serdecznie pozdrawiam chore Kociątko
Marek Wieczorny
Ps. Życzę zdrowia i dalszej weny.
MW

Ale bez pogrubiania "gorączkowo rozmyślam", błagam! To wygląda tak, jakby poeta chciał podkreślić celność własnego pomysłu, a wiersz jest dobry i nie potrzebuje takich efektów, to nie konkurs piękności, odbiorca ma też szukać i śledzić, nie tylko dostawać na tacy.
Być może błagając nadaremno, pozdrawiam :)

Mniej formy, więcej czucia. Taką Cię wolę czytać...