nim

siadło olśnienie na brzegu powiek
monarszy szkarłat miedź i purpura
pysznie jarzębi koralem drzewa
pewno się wrzesień we mnie zabujał

sznury klejnoty najuroczyściej
wiesza na oczach całego świata
perły z pajęczyn mgliste płowieje
każdy poranek w strojnych kabatach

czasem w słonecznym zalśni uśmiechu
kawałkiem nieba przy cembrowinie
utuli zmierzchem osamotnienia
srebrnodeszczowe jak mam nie tkliwieć

spijam się wstydem co płoni nieba
bezsilna niema ulotnopłocha
tumań mnie tylko jak mgłę przybłędę
nim przyjdzie zima chcę jeszcze kochać

Życzenie Peelki skomponowane z taką zwiewnością, że o niedosyt kochania nie musi się martwić. I rymy, i rytm poprowadzą lekko do Jej drzwi. Piękny ten pejzaż. Pozdrawiam :)

Myślisz Aniu?
Nie podałam adresu

Buźka :)*

Subtelnie, uroczo. Mam nadzieję, że nie tylko wrzesień się zabujał, kawał zabujanego chłopa też pewnie się znajdzie.

No właśnie, że nie.
Gdzie ja bym miała wtedy czas na wiersze :P

Dziękuję :)

@ Alicja Wysocka

Poeta jest bardziej i wydajny skuteczny kiedy jest nieszczęśliwie zakochany lub tęskni za miłością. Ale jest wiele wyjątków, no właśnie ale czy te wyjątki potwierdzają regułę skoro jest ich wiele? Mam dobra wiadomość, ponoć wrzesień jeszcze się nie skończył.

Dyć wiem.
Na dnie kałamarza pływają najpiękniejsze smętki i jak dadzą się napić nieszczęśliwym piórom,
to dopiero piszą się cudniaste liryki.
Ale mnie jeszcze, jeszcze

Dziękuję pięknie :)

ładnie :)
kobieco :)
jak zwykle :)

pozdrawiam.

Ach, Alicjo! Szołomiła, mgła - niezaznawka u Leśmiana...U Ciebie mamy nie gorzej! Poetesso! Mniam, mniam... Wiesz, co! Cieplutko, Para:)

wrześniami mami mnie tęsknota
cała golutka mimo chłodu
ciąga mnie po drewnianych płotach
lekko niebieska gdzieś od spodu

a za wietrzyskiem co niewierny
hulaka każdej w liście dmucha
lecę tak ufna tak mizerna
i kwilę sobie - ty mnie słuchaj

Ach, Alicjo. Mam to przy tobie online! Wierzysz mi? Dzięki za obronę moich rymików ( w innym miejscu;) A wierszyk jest dla Ciebie. Cmok! Para:)

Dziękuję bardzo, również pozdrawiam :)

pomyliłaś działy Alu
do Z
gratuluję i pozdrawiam Jacek

za sprawą takich ładnych wierszy zaczynam tęsknić za rymem. a wrzesień to tylko pozornie smutny, pierwszy po lecie, miesiąc. nawet mam urodziny we wrześniu, i pewnie nie tylko ja. pozdrawiam i gratuluję wiersza :)

ach widzę, widzę za żerdziami
jak jeszcze słońce oszukuje
ale już błękit coraz krótszy
wdziewa szarugi nad kapturem,

a prządki nici srebrnopiórych
z babiego lata, strzępki fastryg
porywa w kawalątki wspomnień
i na złowieszczonocne pastwy

wtedy się robię poetyczna
i łatwowiernie tęsknokrucha,
za pozwoleniem wietrznej ględźby
z kaflowym piecem sobie grucham


Dla Ciebie Anuś z podziękowaniem :)

Nie pomyliłam Jacku, w Z-ce nie cierpią rymowanych, bo one nie są zaawansowane.

Serdeczności :)

O, dziękuję bardzo.
Kocham jesień, rozpisuję się o niej co roku, nic nie poradzę.

Na miłość nie ma lekarstwa, kto kocha ten o tym wie...

Pozostaje czas jako profilaktyka - usuwanie tego co upadłe:



s z r
o
t
ó
e
w k
K
A
S
Z
T
A
N
o w o w a c
c i z e k




Witaj, Alicjo z Krainy Czarów :-)

Dziękuję boski :)
Nie wiem co napirysowałeś, ale miło, że dałeś się zobaczyć.

Napiryswoałem szrotówka kasztanowcowiaczka - tego, przez którego prawie już nie ma jesiennych kasztanów...
Niedługo nie będzie o czym pisać, ani z czego robić kasztanowych ludzików:

"Jeżeli nie chcemy, aby kasztanowce w Polsce zniknęły, musimy bronić ich przed szrotówkiem kasztanowcowiaczkiem"

www.drewno.pl/artykuly/3300-Szrotówek+kasztanowcowiaczek+atakuje.html

Oj, gdybym ja była sikoreczką...

Podstawą w zwalczaniu szrotówka jest palenie jesienią liści, w których zimą wegetują poczwarki. Z jednego kilograma pozostawionych liści wylatuje na wiosnę ok. 5 tysięcy motyli

Szok.

cudowności takie
i jesień i to:

monarszy szkarłat miedź i purpura
pysznie jarzębi koralem drzewa
pewno się wrzesień we mnie zabujał

i ja i ja też, uwiodłaś wierszem
zabieram tę jesień prześliczną.
:))