Retrospekcje

I

Powietrze skrzypi od wielu słów.
Krzyczą do siebie, pytają o drogę między
wersami. Spadają z akapitu poza margines.
Tam, zagubione pod twoimi paznokciami, żeglują
po liniach papilarnych w stronę zdań.

II

W jej palcach jest coś mimicznego.
Przemarsz po brudnej klawiaturze
dodaje jej gracji. Półmrok rzuca
coraz więcej cieni na twarz - stara się ją skryć
przed wzrokiem monitora. Spóźnił się.
Szybsze były włosy obejmujące powieki.

III

Czekamy na autobus obserwując
kulawego gołębia wydziobanego z ziemi.
Zima okrutnie oddycha w naszą stronę.
Odbiera ciepło tam, gdzie zatrzymały się
nasze dłonie. Sprawdzamy rozkład
godzin na tygodnie. Czekamy.

IV

Miasto świeci. Napisałem o tym
na pierwszej stronie gazety. Resztę
wypełniłem tobą. Po brzegi
zawiniętą w koc.

Podobają mi się dwie ostatnie części, bardziej "dotykalne", niż nieco wydumany początek.
:)

TYTUŁ SUGERUJE jakieś powroty - a ja widzę wszędzie czas teraźniejszy i tylko to mi się rozmija - reszta owszem - plastyczna, pozwala spacerować między wersami;
coś ostatnio trynd na metajęzyk czyli takie pisanie o pisaniu...wątpliwości?

pozdrawiam

J.S

Ach no końcówka jest cudna..... :)

Póki co dwie kupuję, bo pisanie o pisaniu już jest tak zużytym do granic tematem, że trzeba by było coś oryginalnego z niego wyciągnąć.