powrót do

Wracamy do ogrodu gdzie straciliśmy czystość
pierwszych myśli i wrażeń
w dyskretną niewinność
jabłoni i jabłek

gdzie w zegarach nie było natarczywych minut
liść jeśli szeleścił
to zawsze po cichu
jakby nie chciał przeszkadzać
sam bliski zachwytu

nad harmonią świata

cóż że nie ma ogrodu
rumieńców na jabłkach
nierównych trawników
nawet studni nie ma obok której ławka
uczyła powrotów
do szczęśliwych minut

lecz jest po co wracać

piękny i kolorowy jak ogród mojej babci - takich niestety już nie ma jak nie ma dzieciństwa
pozdrawiam serdecznie

Bardzo przyjemny nastrój stworzyłaś w tym wierszu,
choć forma nieco odbiega od utartych schematów...
ciekawe, co inni na to.
Pozdrawiam... :)

- jeszcze więcej byłoby rumieńcy... gdyby - sińców na jabłkach...
---- ----
bliski zachwytu R

Dobry jak soczyste jabłko z jabłonki w ogródku. A ja lubię jabłka ( i placki z jabłkami).

Pozdrawiam,

O, temat ten sam, co u mnie w ostatnim wierszu:

[url]www.poezja.org/debiuty/viewtopic.php?id=120054[/url]

Przypadek czy inspiracja? :-) Jak by nie było, ładny twój wiersz i utrzymany w klimacie, który jest mi bardzo bliski. jestem sentymentalna i lubię wspomnienia - czy to z dzieciństwa, czy z pierwszej, niewinnej miłości...

Mam tylko taką uwagę:

"cóż że nie ma ogrodu
rumieńcy na jabłkach"

- moim zdaniem "nie ma [...] rumieńców".

Przychylam się, do zdania Oxsyvi,co do rumieńców , też mam motyw z jabłkami i ogrodem , choć nieco inny . Wiersz się podobał
Pozdrawiam stary kredens

zawsze jest "po co wracać", bo przecież to, czego już nie ma, na zawsze wpisało się w nasze życie

piękny wiersz
:-)

serdecznie pozdrawiam -
Krysia