szpilka

Czasem dom zaczyna się klamką mieszkania,
po stronie gdzie ściany są zielone,
firanki pogodne dobrane pod kolor,
a fiołki na stole wesołe.

Kiedy indziej przed bramą, tu gdzie kostkę kładłeś.
Pamiętasz zmęczenie,
odbite kolano.
Teraz trawa wokoło
i jakoś tak ładnie,
gdy wychodzisz rano.

A czasem początkiem jest zapowiedź miasta.
Z rumianą tablicą w całkiem szczerym polu,
gdzie nie widać dachów,
furtki do sąsiada -
na środku drogi czujesz się jak w domu.

A bywa, że wzrokiem wędrując po mapie,
z daleka od lasów, gdzie sosny i świerki,
coś każe się zatrzymać,
za serce cię łapie -

dom główka od szpilki.
Po prostu niewielki.

ujmujący wiersz, rozpoznałabym twój styl pisania, niezależnie od nicku, bardzo mi się podoba:)

Fajne i trafne:) Trochę kojarzy mi się z wakacyjnymi powrotami.
Pozdrawiam:)

Przyznam szczerze że nie pasują mi wersy:

"Czasem dom zaczyna się klamką mieszkania"

i

"A czasem początkiem jest zapowiedź miasta"

Jak rozumiem intencją było coś na kształt "niekiedy". No nie wiem, pewnie jest poprawnie (a może chodziło o "Czas") ale mi troszkę zgrzyta. Bo pomysł i reszta ładne.
Pozdrawiam.

Wiersz jak ze sztambucha - nastrojowy, ładny. Różne domy mogą być wdzięcznym tematem wzruszeń. Pozdrawiam. E.

podzielam opinię przedmówców.
bardzo piękny nastrojowy wiersz. o domu - o nas. o domu - w nas.
wzruszyłaś, jak zawsze. nawet jak śmieszysz to wzruszasz
buziak, Agnieszko.

Bardzo ładny wiersz. O małych i dużych ojczyznach, o których pisał też jako pierwszy Miłosz. Ojczyzna rośnie z nami i - podobno boli.
Ale nie zawsze, jak widać. :-)

Dzięki, Aniu. Piękne skojarzenie :-). pozdr. a