Rzeczka Świder

(pantum)

W zieliścieniach, szeleściach, lesiściach,
świdrzy rzeczka zakolne meandry,
wirnie krąży piaskami dowiśla,
posrebrzyszcza bluszczane girlandy.

Świdrzy rzeczka zakolne meandry,
jakby chciała rozlewnić się wszędzie,
posrebrzyszcza bluszczane girlandy,
wwija się pod gęstwinne gałęzie.

Jakby chciała rozlewnić się wszędzie,
w bujnorośli, pod miętą, roszponką,
wwija się pod gęstwinne gałęzie,
marząc, ruśląc, że jest Amazonką.

W bujnorośli, pod miętą, roszponką,
w zieliścieniach, szeleściach, lesiściach,
marząc, ruśląc, że jest Amazonką,
wirnie krąży piaskami dowiśla.

Bardzo lubię Twoje wiersze z opisem natury, chwalę, wiersz mnie wycisza i uspokaja.
Pozdrówka

bardzo ładne pantum, lubię tą formę...ale nie chciałabym wiersza recytować, bo można połamać język, tak zaszeleściłaś wiosennie, pozdrawiam serdecznie

O, jak miło mi to czytać! Naprawdę lubisz moje wiersze? Dziękuję za pochwałę mojego "pantuma"! :-)))
Pozdrówka serdeczne.

Elizo, bardzo Ci dziękuję za miły wpis!
To nie ja zaszeleściłam, to ta rzeczka...
Odpozdrawiam serdecznie. :-)

Rozszczebiotała się w rytmicznym szemraniu wiersza, wybrzmiała gładko polskimi głoskami - jednym słowem, przemówiła. Aż szkoda, że nie trafiła do "Poszukiwacza luster".
Pozdrawiam :)

Aniu, dziękuję za bardzo miły komentarz! Nie trafiła, bo powstała dopiero teraz, poza tym akcja "Poszukiwacza luster" przebiega w nieokreślonym, baśniowym miejscu i czasie, a rzeczka Świder jest jak najbardziej prawdziwa. :-)
Ale może kiedyś trafi do innej książki. Zobaczymy...
Pozdrawiam ciepło.

marząc, ruśląc, że jest Amazonką,
wirnie krąży piaskami dowiśla.

:))))

jest świetliście kiedy wiosna zanurza się w Świdrze
wokół młodo zielonolistnie

a cichość młami białymi omamia może miła nie ona
lecz miłość paruje nad wodą

Odnoszę wrażenie ze eksperymentujesz ostatnio Oxyvio. Tutaj: sz, cz, ś, ć, no tak... słowiańska uroda, tak mi się widzi :) Udany wiersz.
Pozdrawiam.

Miło było w "lesiściach" - dziękuję, bardzo, bardzo - siepodoba

Szeleść jeszcze, a proszę, dwie chwile
niech się w rzeczce rozkocham wiosennie
śladem mięty pomiędzy badyle
rozrzuconej jak oczy dziecięce

Kiedy gnały nie widząc potrzeby
nurtu rzeki i śpiewu w szuwarach
trochę zwolnić, chociażby, ażeby
tak na przekór bieganiu bo zaraz

Pokruszone szelesty za oknem
i ciągoty w zastronę spaceru
pisz POETKO o modzie na wiosnę
"w zieleścieniach, szeleściach, lesiściach" - u...!

pod forsycją usiadę i sobie
szelest wpiszę w zadumę po latach

Trudno się nie uśmiechąć, kiedy się to czyta. Od razu mam przed oczami ćwiczenia logopedyczne dla przyszłych aktorów :-)). Można się dykcji uczyć na tym wierszu, Oxywio. Już sam język tego wiersza ma swoisty wdzięk i urok :-)). Masz wyobraźnię. Pozdr. A

trudno się nie uśmiechnąć - istotnie i próbować próbować przećwierkać przeświszczeć prześwidrzeć ten fantastyczny wierszyk!
super, Oxyvio.
pisz tak!
brawo.
:))

O, Almare nareszcie pod moim wierszem! Jak miło! :-)
Dziękuję za romantyczny wpis, bardzo ładny. Tylko chyba masz literówkę w słowie "mGłami"?
Pozdrawiam serdecznie. (I przypominam, że Twój egzemplarz czeka na Ciebie na moim stole). :-)))

Eksperymentuję, a jakże, i wcale nie tylko ostatnio. Taka już moja "uroda". ;-)))
Bardzo dziękuję za pochwałę wiersza, miło mi.

Danuto! Ale pięknie mi odpisałaś! Dziękuję! Bardzo, bardzo misię!

Anno, bardzo serdecznie dziękuję za tę miłą opinię o wierszu. :-)
Aktorzy muszą mieć na czym ćwiczyć. ;-)))
Pozdrawiam.

Magdo, bardzo dziękuję! Cieszę się ogromnie, że Ci się podoba! :-)
Fajnie, Dziewczyny, że się uśmiechacie przy moim wierszynku! :-)

O, Almare nareszcie pod moim wierszem! Jak miło! :-)
Dziękuję za romantyczny wpis, bardzo ładny. Tylko chyba masz literówkę w słowie "mGłami"?
Pozdrawiam serdecznie. (I przypominam, że Twój egzemplarz czeka na Ciebie na moim stole). :-)))

Nie ma żadnej literówki w moim tekście, w odróżnieniu od Twojego, w którym dostrzegam brak ogonka; to są mły - białe lżejsze od mgieł, obłoki pary wodnej, specjalnie dla wiersza utkane na krośnie mojej słowotwórczej wyobraźni. :))))))))))))

O, Almare nareszcie pod moim wierszem! Jak miło! :-)
Dziękuję za romantyczny wpis, bardzo ładny. Tylko chyba masz literówkę w słowie "mGłami"?
Pozdrawiam serdecznie. (I przypominam, że Twój egzemplarz czeka na Ciebie na moim stole). :-)))

Nie ma żadnej literówki w moim tekście, w odróżnieniu od Twojego, w którym dostrzegam brak ogonka; to są mły - białe lżejsze od mgieł, obłoki pary wodnej, specjalnie dla wiersza utkane na krośnie mojej słowotwórczej wyobraźni. :))))))))))))
Dobra, dobra, nie tłumacz się. ;-)
Dzięki za uwagę, już poprawiłam. :-)

Ależ pojechałaś dla mnie bardzo dobry wiersz. Ale aby to przeczytać na głos potrzeba niezłej dykcji. Przybora by się nie powstydził. Pozdrawiam.