sjesta

w ogródku pomiędzy marchewką
i nacią co kocha wręcz lato
bezgłośnie coś sunie dość lekko
cień długi i czarny o psia kość

lecz z psiakiem go proszę nie mylić
choć słuszny potrafi być w kłębie
nie wzgardzi nornicą motylem
najbardziej uwielbia gołębie

ta sjesta w zielonych rabatkach
pozornie jest sielska i słodka
dla słabych to chwila niełatwa
niektóre przypadkiem śmierć spotka

Dobre i hm.. wesołe? ;)
Pozdrawiam.

sielska opowiastka snuje się jak przędza
a morał ostrzega i z oczu sen spędza

"obudź się, śpiący!"

Jacku, powtórzę się, ale cóż poradzę?
Lubię Twoje pisanie i już!

Serdecznie pozdrawiam -
Krysia

Podoba mi się, ładnie i rytmicznie. Mam małą niechęć do słowa "co", dlatego proponuję drugi wers w formie - "i nacią która kocha lato" - oczywiście, to tylko propozycja:)
Pozdrowienia, również dla ogródkowego zbója:)

Mój to cholerny leń („Leon”) michę z sucha karmą wyniósłby najchętniej w rzodkiewki, a myszy dla mnie przynosi ( też mi nie smakują).
Wiersz fajny z przesłaniem filuternie normalnym (nie cierpię recept zbawiających ludzkość)

Zabawny, i udany wiersz Jacku.
Pozdrawiam

Metaforyczna ostatnia strofka zabrzmiała groźnie i ostrzegawczo. Menu trochę mnie zmyliło, bo natychmiast wyobraziłam sobie żarłoczne ślimaki, te bez muszelek, które, jak szarańcza, pożerają mi ogród. Walczę, a wiersz leciutki i bardzo udany. Pozdrawiam.E.

miałam kota, ktory co jakiś czas przynosił gołębia na wpół żywego - myślę więc, że
o kotku ten uroczy wiersz(?):))) Serdecznie pozdrawiam:) Ewa.