Powiedz mi

uczę się rozmawiać z wodą, o wyrozumiałości dla zmian
wczoraj z lekkością, razem obracaliśmy kołowrotem
wieczorów osobne strumienie, płyną szumiące w uszach
zapamiętałem, historię o odchylającym się biegunie
i chociaż tak łatwo odwrócić obraz nieba, to nie pojmuję
po co każdej nocy, widzę tyle słońc matko, tyle słońc

To jest rozrzutność, z którą nasza wyobraźnia sobie nie radzi...
Skoro matka - ziemia daje nam wszystko - jest wszystkim, to komu i po co ten kosmiczny nadmiar ? Wyrozumiałość dla zmian, może oznaczać przejście od heliocentrycznej dumy, do wieloheliocentrycznej pokory, i równie dobrze pomocą może tu być gapienie się w niebo, jak i pod nogi, w strumień... Skoro jesteśmy częścią wszystkiego, to również częścią odpowiedzi...
Dobre.

pisałem już o nim na P ,a teraz spieszę postawić plusa z pozdrowieniem

Jak wyżej :))
Pozdrawiam.

troszku bym pociął, ale dla mnie przedni tekst, podejrzane bym powiedział, pozdrawiam peela

...i nie można powiedzieć, że nie ma odpowiedzi.
Pozdrawiam Krzysiek

Dzięki Januszu.
Pozdrawiam Krzysiek

Jak wyżej :))
Pozdrawiam.

Pozdrawiam.
Krzysiek

Ucinałem i ucinałem, i jeszcze tyle zostało, to jest podejrzane. :)
Pozdrawiam Krzysiek

Krzysztofie, tyle naszego szczescia ze tyle slonc kazdej nocy i szczesliwym trafem zbiegu okolicznosci przydarzylo nam sie o tych
sloneczkach lebkowac - i pomyslec ze to nieprzeliczone wszystko (lacznie z nami ludzikami)
powstalo z niczego, i jednego dnia obroci sie w nic.
Wlasnie kilka tygodni temu fizycy przeprowadzili udany experyment pod Alpami Szwajcarskimi z antymateria:
materia + anty materia = Nic
i odwrotnie Nic= materia +antymateria

Bardzo poetyczne zamyslenia i nic nie mozemy z tego uciac, bo chyba
wiekszosc z nas takimi zapytaniami meczyla wyobraznie naszych Mam

Pozdro

Eksperymenty typu takiego jak opisałeś budzą we mnie obawę przed ludzką głupotą.
Ale jakie znaczenie ma mój strach, i czego właściwie się boję.
Pozdrawiam Krzysiek