na trzy czwarte

Jest taka droga, która kończy się nagle.
Ot, widzisz jezioro, las płonący,
zielenie,
czasem ptaka.
Ach, krąży,
wciąż krąży nad głową.
W końcu znika ci z oczu
i staje się cieniem.

Widzisz chmurę nad lasu przerzedzoną czupryną,
wiatr dręczy gałęzie,
w rytm szarpiących się minut.
Spieszysz
z porą powrotu nim burza nadejdzie,

porozrywa obłoki.

Chcesz przechytrzyć, ominąć.
Byle szybciej do nocy.

Ślad się w drodze rozpłynął.

Czytam bez ' ach ' , bo jest za blisko 'ot' i jakoś tak mi to nie gra. A wiersz ogólnie ok i się podoba. Pozdrawiam

malujesz pejzaż
wiersz wieloznaczny
przed burza nie zawsze można zdążyć zwłaszcza jeśli odejść za daleko

pozdrawiam Jacek

Po pierwszym czytaniu, można pomyśleć, że to wiersz drogi. Po następnym - dostrzega się drugie dno. Lubię wiersze, które można odebrać wieloznacznie.
Aniu, wiem, to nie warsztat, ale:

"wiatr dręczący gałęzie,
w rytm szarpiących się minut"

Może Tak:

wiatr dręczy gałęzie,
w rytm szarpiących się minut.

Wiersz podoba mi się.
Pozdrawiam, Aniu.
Grażyna
:)

Bardzo mi się podoba. Przypomina mi to wiele moich włóczęg po lasach i ucieczek przed nagłą burzą. Ach, jak już chciałoby mi się tam wrócić!
A drugie dno? Może i jest, ale nawet nie chcę tam schodzić. Tak pięknie jest na górze i tak groźnie przed tą burzą!...

bardzo na tak! szczególnie za "drugie dno":)
dodam, że "malujesz" słowem przepięknie,
czytam i "widzę"

serdecznie pozdrawiam -
Krysia

ładny przedburzowy pejzaż malujesz Anno-przed chwilą taki widziałem i podziwiałem
pozdrawiam

zgadzam się z Jackiem - trudno uciec, jeśli się zacznie zbyt późno.
wiersz, w swej warstwie opisowej pejzażowej - perfekcyjny, ogromnie malarski. podoba się.
a wpaść w drugie dno nietrudno.
ściskam, Agnieszko.

Ktoś napisał, że poezja umiera. Mało czyta :)
Na tak.

Pozdrawiam.

jak zawsze, kiedy cię czytam snuje refleksje, wspomnienia, potrafisz trafić w drugie dno... wspomnien, siebie, serca...
dzięki za to Anno!