Znaczki

znalazłem nowe skrzynki na listy, bez pytania przyjmą koperty
zaadresowane do nadawcy, kolejne rozdziały, wysyłam w jedno miejsce
zacząłem od epilogu, bo tak jest łatwiej, a jednak wciąż zapominam odpowiedzieć

dzisiaj stempel miał arytmię, usłyszałem to przechodząc w pobliżu urzędu pocztowego
raz w tygodniu, otwieram się na priorytety i polecone, na koszt nadawcy
przykleję do koperty z tytułem, Mauritiusa Post Office z błędem

za jednego pensa

wrastam twarzą w okoliczny krajobraz, z wrodzoną szarością, z wyuczonymi słowami
nic trudnego, wystarczy, że przestałem zwracać uwagę na szczekające psy
oswajanie się zakończymy wspólnym biegiem, za listonoszem

Czytając tutejsze działowe wersy i dyskusje zazdroszczę z lekka peelowi:
przestałem zwracać uwagę na szczekające psy
oswajanie się zakończymy wspólnym biegiem, za listonoszem
Bo listonosz przynosi wieści, a co jak nie przynosi...? Z wiersza rysuje mi się tęsknota za normalnym światem, ogromna.
Pozdrawiam.

Wracam do tego wiersza z chęcią - znam, lubię i mam w folderze "wiersze Krisa".
Teraz jeszcze wydrukuję, jakby mi się kiedyś posypał hd ;) Nawet koń trojański go nie ruszy :) Pozdrawiam wieczorową porą :):)

Listonosz ostatnio przynosi tylko rachunki.
I do tego bez znaczków, "opłata zryczałtowana". :)
Dzięki za odczytanie i komentarz.
Pozdrawiam Krzysiek

To miłe że "znaczki" mogą Ci się do czegoś przydać.
Wieczór wbrew zapowiedzi meteo całkiem ciepły. :)
Dzięki, pozdrawiam
Krzysiek

brzmi ładnie
pozdrawiam :)

Mam nadzieję, że nie tylko brzmi ładnie.
Pozdrawiam Krzysiek

niby brzmi ładnie - ale...
nie widzę universum, które obroniłyby margines takiego tematu - filatelistyka nie jest problemem a tym bardziej problemem ogólnoludzkim - to jakaś śmieszna, małostkowa pretensja...

J.S

Alienacja, tęsknota i… poczta :) - starzy znajomi, dlatego wiersz do mnie przemawia.
Post Office z błędem to kwestia już rozstrzygnięta, ale unikatowość pozostaje bezsporna :)

Dla mnie to taka Garden Street, powiedzmy w Londynie :)

Pozdrawiam

Najtrudniejsze rozmowy, jakie można przeprowadzić, to te z samym sobą - zadającym pytania, wrośniętym w krajobraz "epilogiem". Nowe skrzynki na listy, to jak przesiadanie się z krzesła na krzesło, zmiana perspektywy, przeganianie rutyny odpowiedzi, arytmia czekania na niemożliwe...Mauritius Post Office, ma tutaj ciężar pytania ostatecznego, ostatniego - pożegnania z listonoszem...
Dobre.

Witam!Wiersz,taki sobie,nie zachwyca:),pozdrawiam-T

Tekst nie traktuje o kolekcjonerstwie znaczków i nie ma pretensji.
Dzięki za czytanie i komentarz.
Pozdrawiam Krzysiek

Dziękuję Doroto za miłe słowa.
Pozdrawiam Krzysiek

Ot i wszystko. :)
Pozdrawiam Krzysiek

Muszą być i "takie sobie" żeby inne mogły zachwycać.
Pozdrawiam Krzysiek

"zakończymy wspólnym biegiem za listonoszem"-prorocze,ale od czego jest poeta,dobry poeta "wrastający twarzą w okoliczny krajobraz"
pozdrawiam

Dzięki Januszu,
pozdrawiam Krzysiek

Szczególny sposób pogodzenia się z sobą, wrośnięcia w krajobraz, polegający na sprawdzeniu, czy to na pewno jedyne, najlepsze rozwiązanie... ;)
Ciekawy, wyrazisty "charakter pisma"...

Dzięki za pozytywne spojrzenie na tekst.
Pozdrawiam Krzysiek