Czekam

Czekam na chwilę nieznane
Wymarzone
Potokiem słów gwałtownością
Wezbranych zalana
Uciekam
Kątem oka łowię miejsca
Wspomnień
Bolało
Ludzie mijają
Poparzonymi skrzydłami
I tylko czasem cicho
Przeleci anioł
Nie wiadomo dokąd
Nie do nas
Nad nami

Dzięki za czytanie i za podpowiedź, na pewno są one dość zużyte, ale pasują mi do koncepcji wiersz - złe doświadczenia i dobra nowina , która nas niestety omija
Pozdrawiam Kredens

A jednak zmieniłam , choć nie wiem , czy Feniks jest mniej "zużyty"
Pozdrawiam Kredens

wg mnie lepiej. anioł to opiekun .
Feniks pomaga powstać. trzeba go złapać . nie wiem czy za nogi? :)
optymistycznie pozdrawiam:)

ps. będę ignorantką twierdząc, że nie tylko górnolotne metafory pasują do wiersza?
życie jest banalne. dusza boli banalnie. więc i wyżalić się w wierszu można banalnie.
tak uważam. (ok. ok, nie zawsze i niekoniecznie :) )

-z czekaniem, jest jak na wiersz.. trochę się wreszcie doczekałem..

lustrzany Fanran

Dzięki FanRan, choć czy nie jestem już monotematyczna? chyba pora na inna nutę , ale jakoś nie przychodzi
Pozdrawiam Stary Kredens a tak na marginesie czy są jakieś organizowane spotkania poetów , chciałoby się poznać pogadać

Jest dobrze, tylko po likwidacji ciem

Ludzie mijają
Poparzonymi skrzydłami

jest wg mnie do zmiany - wyszło nielogicznie, ale to kosmetyka.
Pozdrawiam:)

Zgadzam się i poprawiam mnie ten anioł pasował
Pozdrawiam Stary Kredens

Piękny wiersz.Do czytania w chwilach niepokoju .Pozdrawiam.

Autorka wie najlepiej co Jej pasuje:)) mimo optymizmu Feniksa może i lepsze banalne Anioły:)
oby tylko nas nie omijały...
pozdrawiam:))