Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

dostojna starość


efemeryda2

Rekomendowane odpowiedzi

urzekała kiedyś wszystkich swą urodą
smukła, strojna bielą, niczym panna młoda
dziś szara, zgarbiona, plecami pochyła
sama już nie wierzy, ze tak piękną była

ciało gładkie młodo, dziś skrywają guzy
kibić nie rozbudzi poetyckiej muzy
na jej pień pochyły kozy mogą wskoczyć
czas się z życiem żegnać i zamykać oczy

pogodzona z losem, który role dzieli
jedno ma życzenie, by ją ktoś spopielił
w kominku przy dzieciach, z zimą za oknami
raz jeszcze wesoło chce tańczyć z iskrami

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

"..Przemija uroda w nas,
w zdumieniu i w oczach gwiazd,
Przemija uroda jak nagła pogoda,
jak zima w La Paz... "
śpiewał Sewery Krajewski. przemijanie normalna rzecz, ..
jeszcze nie pogodzona z losem, bo mam nadzieję wiele przede mną, ale ostatnią zwrotkę biorę , toż to moje życzenie!:))
pozdrawiam:)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Różne są starości. Te dostojne - najczęściej smutne. Te leciutkie, już trochę przezroczyste, śmieszne, nieporadne, ale z siebie drwiące - wesołe. W środku i tak zostajemy, to przecież ciągle my - ci sami! A skorupka że kruchutka! No to co! Byle tylko nie bolało. Pogadałam sobie pod Twoim wierszykiem. Uśmiechów życzę peelce! Elka.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 4 lata później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...