pieśń o jesieni

stygną liście i fale
brązowieją wydmy
pulsują minuty w rozległym zegarze
mewy tną powietrze na czarne i białe
a ja szukam lata
przesypuję plażę

kukułka nie kuka
wiatr prześciga słońce
obłok pieści niebo posrebrzanym puchem
kropki poganiają czerwień na biedronce
świerszcz zaczyna koncert
o jesiennej sztuce

słyszysz nut kwilenie pośród traw i wrzosów?
zawodzenie lasów?
szorstkie mchów szelesty?
drży dojrzała ziemia pod ciężarem kłosu
mieni się żywica w bursztynowej piersi

wracam do Twojej poezji - tu słyszę kwilenie pośród traw i wrzosów,czuję drżenie ziemi pod ciężarem kłosów - piękne to Twoje pisanie
pozdrawiam

no właśnie gdyby nie te kwilące nuty pośród traw to byłoby nawet bardzo dobrze
jeszcze ostatni wers czy to jakaś peelka ma bursztynowy wisior
taką dojrzałą z takim wisiorem pomiędzy spotkałem na plaży dla naturystów - oj to była jesień
aż z wrażenia wszystko opadło

pozdrawiam Jacek

Niech sobie mówią, że rymy niemodne, a ja lubię. A już to:


kropki poganiają czerwień na biedronce


skokietowało mnie całkowicie. :))) Jest zręcznie i elegancko. Babie lato...Pozdrowienia. Elka.

Anno, potrafisz czarować. pootrafisz, sliczny wiersz
pozdrawiam ciepło

wiersz wydał mi się tak banalny i nieskomplikowany, że aż nie wart zatrzymania; ale żem przekorna to się w niego wgryzłam:) i oto namalował mi się obraz umykającego lata, pięknie namalowany pastelami do rozmarzenia... .
podobnie jak Jacka S. zaintrygował mnie bursztyn..."bursztynowa pierś" to rodzaj całkiem smacznej wędliny, ale czy romantyczna Peelka będzie o kiełbasie?:)), no cóż natchło:) mnie w końcu, że bursztynowa pierś to całkiem okazały bursztyn mieniący się żywicą w jesiennym słońcu.? jako wieśniaczka powiem jednak, że jeśli wiersz o jesieni, a kłos zbożowy, to przedostatni wers mija się z prawdą- żniwa kończą się najpóźniej z końcem lipca. albo wrzosy, albo kłosy:),ale co tam..tak się czepiam:),
pozdrawiam:)

pierwsze 4 wersy, reszta to rozpiska i nic więcej, dla mnie? pozdry

Anno, jestem mocno na "tak", ale zaproponowałabym zmiany:

"kukułka nie kuka" brzmi niefajnie. Poza tym - wiesz, jak nie lubię inwersji.

Jeszcze bym się pochyliła nad tym tekstem.

Pozdrawiam,

Para:)

pięknie Aniu..słyszę to nut kwilenie i zawodzenie lasów:):)pozdrawiam

Dobrze, że za oknami już coraz bliżej jesień, jeżeli można przeczytać taki wiersz.
Wcale mi nie przeszkadza nierówność wersów.
Pozdrawiam... :)

Tak pięknie i tak lekkie masz dziewczyno pióro, że nawet inwersje nie przeszkadzają :)
pozdrawiam