Bardziej niedorzecznie

samotna wędrówka to namiastka
rozmowy ze stwórcą

nad rzeką
idąc wciąż w górę
brzeg zawraca przy źródle

przechodzę nie łamiąc nurtu
na ten sam brzeg
za rzeką

zostało przekonanie
że mosty to pochwała pośpiechu

mówiłam gdzieś, że najbardziej podoba się puenta?
to powtarzam. niegłupi wiersz, a Autor... no.
:))))))

nie rozumiem tego
"brzegu zawracającego przy źródle"

odczytałam wiersz jako samotną wędrówkę człowieka przez życie. Niektórzy chcą na skróty, przez mosty. Ich prawo. Peel przez brody od brzegu do brzegu. Trudniej, ale to w jego mniemaniu jedyna szansa na powrót do Źródła - Stwórcy.

i w tym kontekście wers o "brzegu zawracającym przy źródle" do niczego mi nie pasi.

Opcje są dwie:
- odczytałam niezgodnie z intencją autora
- wiersz wymaga niewielkich zmian, albo rozbudowy

aha, już widzę
w takim razie z mojej strony to była nadinterpretacja:-)

"brzeg zawraca przy źródle"

w takim kontekście to śmierć kliniczna albo reinkarnacja, zależnie od Stwórcy:-)

a mosty są pochwałą pośpiechu, drogą dla głupców, przechodzących na brzeg, którego nie ma.

Fajne.

Nooooo... o ile znowu nie poszłam w nadinterpretację:-)

Majstersztyk !

:)

I tylko żal, że to nie moje... ;)

Nic dodać, nic ująć! Pozdrawiam. Leszek

zostało przekonanie
że mosty to pochwała pośpiechu

Tiszej jedziesz, dalsze budziesz :)
Dobre.