Ogród Eden

Byłam w ogrodzie Eden
w prapoczątkach,
pływałam z kciukiem w ustach
choć nie wiedziałam dlaczego
musiałam wyjść
choć nie wiedziałam po co
Nie wrócę
na straży stoją wirujące miecze czasu
Jest wyjście i jest wejście
Choć nie wiadomo dokąd
Chyba , że historia się powtarza
Nie, nie chcę!

[u]Ogród Eden[/u]...................to się dopiero nazywa POMYSŁ


"Byłam w ogrodzie Eden
w prapoczątkach,
pływałam z kciukiem w ustach
choć nie wiedziałam dlaczego
musiałam wyjść
choć nie wiedziałam po co
Nie wrócę
na straży stoją wirujące miecze czasu
Jest wyjście i jest wejście
Choć nie wiadomo dokąd
Chyba , że historia się powtarza
Nie, nie chcę!"


w eufemizmy tego stanu początkowego nie będę ubierał..................to - jest gniot

Nie uważam, aby Twoja refleksja o życiu, z pieluchami w tle, była literacko dużo lepsza
Pozdrawiam Kredens

"Nie uważam, aby Twoja refleksja o życiu, z pieluchami w tle, była literacko dużo lepsza
Pozdrawiam Kredens"


czysto grafomańska odpowiedź niedojrzałego i zadufanego w sobie - bo czegóż oczekiwać od narcystycznej osobowości - histerycznego demiurga gniotów.

"niepochwalonedziełko" i tupanie nóżkami gotowe "a twój tata kuleeejeeee!"......................ale gdybyż tylko pochwalić och tyle nas łączy (oby nie - wolę obecny stan dysonansu)...................aŁtor - w swoich wypowiedziach i tforach jesteś żenujący…

"wirujące miecze czasu" skrócą o głowę "chcenie i niechcenie"
reszta niestety
milczeniem
pozdr

Tekst bez żadnej szansy na obronę. Poetyckie pierwociny.

Ach , po co taka impulsywność wypowiedzi? Mój wiersz jest o początkach życia w łonie matki , gdy dziecko ssie kciuk i nic nie wie o życiu , jedyny szczęśliwy okres , bo nieświadomy jak w ogrodzie Eden zanim poznali prawdę, jest też o reinkarnacji, i niechęci by było to prawdą , bo nie chcę powrotu , lecz jeśli tekst był niezrozumiały , to jego wina , niestety, choć wydawał mi się dość przejrzysty
Pozdrawiam Kredens

Czy wróciłam ? tego jeszcze nie wiem .
Pozdrawiam Kredens

mi sie nie podobają miecze czasu, niepotrzebne zawirowanie

-wszyscy nadlatujemy na ten świat w ciasnej kapsule bez okien dziewięć miesięcy.. na koniec trzeba
wziąć na odwagę i wyjść, a potem jeszcze raz gdzieś wyjść jakimś wyjściem może wejściem..
a miecze czasu są niezbędne (by zapobiec "paradoksowi własnego dziadka") i podobają się jak cały
wiersz i już.. !
pozdrowienia Ranfan..

Dzięki Ran
Pozdrawiam Kredens