Jak światło latarni

Jak światło latarni zawsze mnie prowadź
abym zawsze dotarła szczęśliwie do brzegu
po sztormach w mym życiu pomóż odbudować
co fale zniszczyły w swym morderczym biegu

Wypłynęłam w morze bez wskazówek mapy
która bezlitośnie zły wiatr mnie pozbawił
sypnął w oczy solą bym jeszcze oślepła
na dodatek serce i krtań moja zdławił

Myśli me podobnie jak kruki krakały
aż omdlałe ciało pozbawiła siła
moja biedna barka wpadała na skały
i tylko opatrzność życie ocaliła

Posłuchałam głosu co w głębi zawołał
ja rozbitek życia z padołu błądzących
w promieniach latarni rozbłysłej dokoła
ściskam dzisiaj krzyż - utracona mapę
w moich dłoniach drżących.

Maryni-styka czyli fale gorącego przyboju grzmocą w ciało omdlałe od mokrych fantazji na temat szypra z dużą latarnią.