lśnienie

kiedy opadną liście i kasztany
dłonie odkryją szorstki dotyk kory
rozmodlą się rynny
zapłaczą dzwonami samotne kościoły
wiersze zgubią rymy
zatęsknisz do życia

co przeszywa żyły
rzek strumieni i ścieżek
przecinając losy górskiego strumienia

zakołaczą serca
tęsknotą do siebie
odpowie milczeniem wszechmogąca ziemia
pod serdecznym śniegiem

wróbel ciszę rozćwierka
dzień pogrozi jak palcem ołowianym niebem
poczujesz jak chwila przez palce przecieka

zatrzymaj ją zatrzymaj
choćby przebiśniegiem

kiedy opadną liście i kasztany
dłonie odkryją szorstki dotyk kory
rozmodlą się rynny
zapłaczą dzwonami samotne kościoły
wiersze zgubią rymy
zatęsknisz do życia

co przeszywa żyły
rzek strumieni i ścieżek
przecinając losy górskiego strumienia

zakołaczą serca
tęsknotą do siebie
odpowie milczeniem wszechmogąca ziemia
pod serdecznym śniegiem

wróbel ciszę rozćwierka
dzień pogrozi jak palcem ołowianym niebem
poczujesz jak chwila przez palce przecieka

zatrzymaj ją zatrzymaj
choćby przebiśniegiem

Aniu, na pewno będziesz wiedziała o co mi chodzi w pierwszej z wyboldowanym?
Natomiast w kolejnych zastanawiam się, czy to zabieg celowy.
Jeśli tak, "serdeczny" jakby odstawał od pozostałych.
Analogicznie, powinno być "serce", np:

zakołaczą serca
tęsknotą do siebie
odpowie milczeniem wszechmogącej ziemi
serce skryte pod śniegiem

- ale to tylko moje skromne zdanie, nie chciałabym namieszać.
jeśli tak się stało, z góry przepraszam.
Pozdrawiam serdecznie, Grażyna.
:)

czytając straciłem orientacje: czy miało byc z rymami, czy bez, wolałbym bez tak prawdę mówiąc. i bez tego wersu: "dłonie odkryją szorstki dotyk kory" czyli:

"kiedy opadną liście i kasztany
rozmodlą się rynny" itd.

sory za grzebanie.
pozdrawiam :)

Piękny wiersz. Ode mnie plus zdecydowany.
Co prawda Grażyna ma rację co do powtórzeń: serce - serdeczny i palce. Nie widzę uzasadneinia dla tych powtórzeń. A serce jest do tego dość wyśiwechtanym słowem w poezji, więc może warto je zamienić na inne?
Ale ode mnie tylko tyle uwag, poza tym wiersz bardzo mi się podoba.