Z lekkością ptaków( wspomnienie)

Matka wolała las
nawet gdy pękał
nasycony żarem
nam lśniła rzeka
płynęła wytchnieniem
nieubłagane postanowienie
zamykało z trzaskiem suchych gałązek
południowej nudy,
skwar liście lizał
zwijały niechętne pod gorącym
jęzorem delikatność materii
z esencją lata
łowiłyśmy dźwięki rzeki
jej wesołe nawoływania

skinęła na znak łaski
nareszcie w dół po piachu
z lekkością ptaków

Lubie jak jest trochę przyrody. Pozdrawiam.

Prawie, prawie wszystko czysto (współbrzmienie celowe,czego niepodejrzewamwobec: wytchnieniem - postanowienie. Nie widzę sensu dla przecinka,widzęzato potrzebę dla Wielkich Liter (skoro jest na początku), ot, choćby:
"nasycony żarem

Nam lśniła rzeka
płynęła wytchnieniem
Nieubłagane..."
(i jeszcze odstępy również).
Jaki jest sens w przerzutni:
"zwijały niechętne pod gorącym
jęzorem"?
Ten zabieg ma dynanizować, eksponować jakich sens/zaskakiwać.
Ale jest klimat, pomysł i w większości oryginalność skojarzeń (choć tematyka powilekroć opisywana). Zatem nieźle, dobrze.
Pozdrawiam

A i owszem ja też lubię i też pozdrawiam

Dzięki bezet , tak mam w komórkę wpisanego mojego serdecznego przyjaciela. Uwagi dobre i dzięki za czytanie . Dla mnie najważniejsze było oddanie klimatu tego wspomnienia , bardzo już odleglych czasów, zapach których pamiętam jako żywo
Pozdrawiam Kredens

Miłe wspomnienie i sympatyczny wiersz.
Ostatnie trzy wersy, trochę jakby odstają od całości, ale może to tylko moje takie tam.

Zaiste , miłe wspomnienia , szkoda, że tylko wspomnienia , ale cóż dwa razy nie wchodzi się do tej samej rzeki
Pozdrawiam Kredens