Na rozlewisku

Na rozlewisku rybitwy
wśród innych ptaków
stada wodzą rej

Tam w szuwarach
zakładają swe gniazda
śmigając zwinnie

Krzykiem
bronią swych praw
do przetrwania

Na skraju mojego miasta
stworzyły swój ptasi świat


 

odrodziło się wyroiło w słońcu

pierzy się... lśni na stawie

słychać radość w krzyku rybitwy

w wibrowaniu bez przerwy prawie

w wyciągniętych łabędzich szyjach

w wiciu gniazd... na nowe wylęgi

budzi zachwyt trzcin atmosfera

stawu ptasie godowe jęki

~ 21 marca ~

kiedyś z bratem i kolegą popłynęliśmy na wyspę, którą opanowały mewy. to było coś strasznego. ptaki podkradały sobie jaja, a nie gardziły też pisklętami sąsiadów, które nieopatrznie oddaliły się od rodziców. na wyspie panował okropny harmider, a pokrywające wszystko odchody powodowały niesamowity fetor. naprawdę, to był bardzo, mówiąc delikatnie, nieprzyjemny 'świat'.
przepraszam, że wyjechałem z takim obrazkiem, bo chociaż w wierszu nie ma oceny ptasiego świata, to wyczuwam pewien nim zachwyt, ale we mnie wywołał akurat to wspomnienie.
kłaniam się i pozdrawiam

ps:.
lubię ptaki :), żeby nie było :)

Marianno, zabrałabym "swe" i "swych", i już będzie fajny obrazek z refleksją, że natura broni się pięknie w zurbanizowanym świecie.

Cieplutko,

Para:)

jak to w grupie hierarchia musi być..ważne znaleźć swe miejsce.
pozdrawiam:)

Marianno, jak na rozlewisko i szeroko pojęty ptasi świat, za mało mi treści..
Słowo..śmigając.. razi w tym zestawieniu.
Pozdrawiam... :)

Dzicz... mniej dzika niż cywilizacja, bardziej zielona...
Pozdrawiam :)