Stagnacja

stagnacja zagnieżdżona
w umyśle mży i mży
życie mżawką rzyga
żywe to i uporczywe
jak gadulstwo za ścianą
a ty musisz wstać rano
ledwie żywa

stagnacja to nie krzywa
prosta struna naprężona
umysł ciasny napina
w zatrzymane atomy
w ich wnętrzach
skurczona do minimum
perspektywa

Świetnie obrzygałeś tą obleśną zamżoną mrzonkę, stagnację bez perspektyw. :)

może tym wierszem
rozhuśtasz stagnację
i wleci poza umysł
za zatrzaśnięte drzwi

świetny wiersz z charakterem

pozdrawiam i do poczytania:)))

(1-)

podoba mi się zacieśnienie przestrzeni w tym wierszu do niezbędnego minimum - jest duszny - mam ochotę otworzyć okno - źle się go czyta - ale zostaje w pamięci - pozdrawiam.

Dzięki za czytanie i ocenę w postaci świetnie
Pozdrawiam Kredens

Dzięki , mam nadzieję , że się rozhuśta choć nadzieja jak pisał KS. Twardowski każe czekać

No widzisz źle się czujesz przy czytaniu , a co dopiero tak się czuć rzeczywiście? Ten wiersz jest prawdziwy , choć to nie o mnie , ale rozumiem , bo też tak miałam
Pozdrawiam Kredens

pomysłowo skompilowany

Zacząłem, chciałem przebrnąć jak najszybciej.
Wywołuje jakąś agresję, poddenerwowanie.
Ale i czytałem na spokojnie. Pozdrawiam.
Wywołuje uczucia, a więc dobry.

Tylko uczucia niedobre , ale jeśli ich smak udało się oddać , to dobrze , bo o to w gruncie rzeczy chodziło. Dzięki za czytanie , komentarz i plus
Pozdrawiam Kredens