Lato

Znów lato Schulza
ciepłe kwadraty słońca
koc pod drzewem
nowa cerata lepi się od soku
morele dojrzały w obłędzie
ogrodu
gdzie Pan przykucnął brzydki
jak zawsze i jak zawsze gotowy
do rozpłodu w butelki zielone
w słoje brzuchate
łopiany bezwstydnie kryją
podchmielenie bogów
ziemia pachnie deszczem
wchłania
o świcie po burzy
rozkwita różą

siki nie pachną, śmierdzą...
to substancje toksyczne - róża w tym miejscu nie rozkwitnie :(

oj tam , oj tam
Pozdrawiam Kredens

nie oj tam, a zróbaj cosiek by pachniało herbacianymi różami :)
myślę tak po mojemu warto dodać delikatny retusz.
obraz będzie piękny, no popracuj, chociaż spróbuj...

pozdrawiam

No dobrze zastosowałam mały retusz, niech tak będzie
Pozdrawiam kredens

coś z zauroczenia Demiurgiem rzeczy znajduję, ale zarówno wersowa rozpiska jak i ostatni wers mnie nie przekonują do zamysłu autorskiego...

Tak wielkie zauroczenie jest , ale wielkiej poezji u mnie nie ma to fakt.Schulz , każde słowo to poezja tworzące w magiczny świat np. ogrodu , ale ja znalazłam tu też różę z innej powieść Noce i dnie , rano po burzy ziemia pachniała piorunami a pani Barbara kawałkiem sznurka znalezionym w kieszeni fartucha podwiązywała krzak róży. Wszystko się tak ze sobą splata , i snuje w skojarzeniach , ale przecież pierwowzoru się nie doścignie , a już na pewno nie Schulza , on jest unikatowy i to na skalę światową . Cieszę się , że ja sama też to dostrzegam i potrafię się nim nieustannie, po raz nie wiadomo który, zachwycać, wydana teraz na pastwę lata.
Pozdrawiam kredens

To jest naprawdę dobry wiersz!!!