Srocze kontrasty

Drzewiaste miejsce pod balkonem
wybrały sroki na mieszkanie
wszczynają kłótnie już od rana
i robią straszne zamieszanie

biel cudnie łączy się w kontrastach
z czernią co stwarza elegancję
a hałas ptasi wciąż narasta
fruwają piórka czarno-białe

nieszczęsny wróbel w nikłych barwach
ze wstydu chowa się po krzakach
stopiony skromnie z obłokami
bo szarość jego byle jaka

Ślicznie zarysowałaś nie tylko srocze kontrasty... - jak najbardziej na plus.

Coraz mniej ptaków w mieście... a szkoda... Lubię sroki, obserwuję je często na własnym ogródku... Ładnie odmalowany krajobrazik, podoba mi się.
Ciepło pozdrawiam :)

Fajny obrazek, przyczepię się jedynie (nie złośliwie:)) do "mikre barwy" jako mało logiczny zwrot i do słowa "cudnie", a to dlatego, że wprowadza ocenę autora - narzuca ją w pewien sposób - lepszy efekt jest, gdy czytelnik sam dojdzie do takich wniosków.
Pozdrawiam:)

Sroki są uroczymi ptaszkami i zabawnymi, zadekowały się pod moim oknem i tak z obserwacji powstał wierszyk.
Dziękuję Stempelku za komentarz i za to sliczne!
Lilka

Bardzo się cieszę ,że się podoba. Ot taki sobie letni, sroczy wierszyk. Obserwacja ptaków i ich zwyczajów to niesamowita sprawa
Dzięki za odwiedziny Roklinie
Lilka

Ale sroki są cudne Magdo! Gdybyś je poobserwowała, to pewnie doszłabyś do podobnych wniosków...
Bardzo mi miło, że zajrzałaś do mnie.
Pozdrawiam
Lilka

Przeczytałem z usmiechem - biedny szary wróbel - sopdobał mi się twój wierszyk - taki lekki i zarazem smutnowesoły .

pozd .

Lilko, bardzo ładny wiersz, rytmiczny i przyjemny w odbiorze.
Jeśli pozwolisz, "dośpiewam" kawałeczek od siebie...

bo szarość jego taka skromna
jednym kolorem smutki kryje
gdy sroka z biało-czerni dumna
on w barwach ciszy tylko żyjąc

co rano damę podpatruje
trelem ją wita wciąż głośniejszym
niech sroka z pieśni tej zgaduje
kto z nich i w czym jest najpiękniejszy

:))

Pozdrawiam serdecznie, Lilko!
in-h.

(P.S. w ostatniej zwrotce, podwójne "się" w dwóch środkowych wersach, może warto coś zmienić?)

Przeczytałem z usmiechem - biedny szary wróbel - sopdobał mi się twój wierszyk - taki lekki i zarazem smutnowesoły .

pozd .

Małoeleganckich wróbli również coraz mniej na naszych skwerkach i w parkach. Niestety.
Dziekuję bardzo Waldemarze za komentarz i pozdrawiam nocnie już
Lilka

Kaliope,
wytrwała czytelniczko większości wierszy. Na twoją obecność i komentarz zawsze można liczyć. To bardzo miłe.
Dzięki za zwrócenie uwagi w sprawie "się". Poprawiłam.
Bardzo zabawnie i w ptasim tonie dopowiedziałaś ciąg dalszy do mojego wierszyka.
Wiersz prosty i taki miał być w założeniu. Nie zawsze musimy się zajmować sprawami miłości i egzystencjalizmu, nieraz fajnie jest popatrzeć i spróbowac skomentowac to co najbliższe za własnym oknem.
Dziękuję bardzo Kaliope i miłych snów
Lilka

Lilko, wdzięczna ta opowiastka. Widzę, że dokonałaś zmian, z korzyścią dla wiersza i dobrze.
Ja bardzo lubię wróble, za ich szarość właśnie, ale sroki też ładne, prawie we frakach.. ;)
Fajny, dla mnie mimo wszystko, radosny wiersz.
Pozdrawiam... :)

Prosty, ale bardzo udany. zmiana jak najbardziej ok! :)
Masz rację, Lilko, lżejszy temat również może przynieść ważne refleksje. A piękno znajdzie się wszędzie wkoło, według własnej wrażliwości.

dziękuję i również życzę spokojnej nocy,
:)

Sroki są bardzo zadziorne i straszne z nich awanturnice. Jeśli napadają na innego ptaka to nigdy osobno, a zawsze w parze albo nawet trójkami. Są inteligentne i mają piękny wygląd. Ale wróble też mają coś w sobie. Może własnie tę skromna szarość...
Dziekuję Nato za wizytę. Miło Cię znów widzieć.
Pozdrawiam serdecznie
Lilka

Ładny obrazek z podtekstem. :-) Ptaki jak ludzie: jedni są wystrojeni, kontrastowi i krzykliwi, a inni są szarzy, skromni i niewidoczni, wstydliwi i kryjący się w cieniu...
Na duży plus. :-)

Oksywio,
Faktycznie wiersz jest z podtekstem. Chociaż niekoniecznie trzeba go w ten sposób odczytywać.
Zwykle zwracamy uwagę na ludzi krzykliwych i głośnych. Przyciaga nas również inność, barwność. A takie cechy jak skromność, "szarość" zaczyna się doceniać dopiero po jakimś czasie.
Dzięki za komentarz i plusika.
Pozdrawiam burzowo (tak u nas na Pomorzu grzmi, że aż strach pisać)
Lilka

o!!! tak, jak lubię :). prosto, ciekawie i bez zadęcia :), a można się czegoś więcej doczytać :)
i tak trzymaj :).

K. I. Gałczyński
O wróbelku

Wróbelek jest małą ptaszyną,
Wróbelek istotka niewielka,
On brzydką stonogę pochłania,
Lecz nikt nie popiera wróbelka.

Więc Wołam: Czyż nikt nie pamięta,
że wróbelek jest druh nasz szczery?!
Kochajcie wróbelka, dziewczęta,
kochajcie, do jasnej cholery!

:)))
pozdrawiam i do poczytania :)

do ŚWIERSZCZYKA czy podobnych publikacji dla dzieci całkiem godny i dobry tekst - niestety, dorosłym czytelnikom tekst siłą nrzeczy wydaje się naiwny i infantylny;

J.S

Passer domesticus contra Pica pica ... Szans nie ma ... Chyba , że ktoś ma zmysł ornitologiczny , to i w wróblu dostrzeże piękno . Ale moja dobra rada od faceta : Ty się tak ptakami nie interesuj !!! ;-)
Serdecznie , Czarek :-)

uśmiecham się...sroki kojarzą mi się z "jazgotem" niektórych pań, którego nie znoszę ;) natomiast kocham szarość wróbelków...one, takie skromne a tak pięknie ćwierkają od rana :)

serdecznie pozdrawiam Lilko :))
Krysia