DZIEŁO STWORZENIA

W szarość się zmienił błękit niebieski
Czyż Złocisty to ptak papieski
koncert na dwa głosy śpiewa
deszczyk wiosenny kąpie drzewa

Rajska jabłonka kwiaty zgubiła
z początkiem maja oczy cieszyła
jak gdyby chciała powiedziec światu
jak jej pięknie w wianuszku z kwiatów

Padają krople mój ptaszek moknie
ja mu wspólczuję bo stoję w oknie
Dziełem naszego Stwórcy i Pana
piękna przyroda z Łaski nam dana

Obudź się Duszo nie goń za modą
bo cię szatana sztuczki zwiodą
gdy się obudzisz wtedy poczujesz
czy życie wygrasz czy je zmarnujesz

Jeśli wierszyk pisała mała dziewczynka , to gratuluję , całkiem udane początki rymowania.Oczywiście "błekit" należy poprawić i skasować te wielkie litery.Jak mawia nasz "guru" w tytule też.pozdr

Te wielkie litery umiescilam celowo gdyz jest to moj entuzjazm i zachwyt dla tegoz dziela,pozdrawiam i dziekuje za komentarz.

A mnie się podoba. Ładny, sielski obrazek, na myśl od razu przychodzą mi ogrody, parki i lasy - ogólnie tereny zielone. Mogłoby się obyć bez ostatniej zwrotki, ale i tak daję plusa za pomysł. To co, że prosty utwór - jak śpiewał klasyk:

is simplicity best
or simply the easiest

Pozdrawiam ciepło :)

byłem, czytałem :).
pozdrawiam i do poczytania :)

Sylwek Roklin dzieki za cieple slowa pozdrawiam serdecznie.