jesienne cienie

Stygną nieuchronnie kolory na niebie
i lato wrześniowe wysycha w potokach
szukam z niepokojem w twoich oczach siebie
w zaprzeszłych zachwytach i wybrzmiałych ochach

szczeliny pod korą pełne pajęczyny
i ptaki rozwlekłym zbierają się kluczem
w poduszce schowałam senne popłuczyny
chowania emocji dopiero się uczę

wrzosy pod modrzewiem w jaskrawym fiolecie
srebrem pomazane koronkowe mrozy
zdjęcia z mirażami zostały po lecie
tylko cień na ścieżce smętnie się rozłożył

Ładny, tradycyjny wiersz-pejzaż ze smutkiem ulotności uczuć w tle. Dobra liryka, sprawnie ułożona, nastrojowa, pełna wyrazistych obrazów i metafor (tylko w ostatnim wersie chyba o jedną sylabę za dużo? - ale może tak miało być).
Pozdrawiam serdecznie, Lilko.

piękna metaforyka, Lilko, w zachowanym rytmie, z regularnością metronomu, barwnymi pociągnięciami pędzla - Poetka, a maluje dźwiękiem kolejnych obrazów, w tonach złotej jesieni, przeczuwanej nieuchronności, zmiany "szaty" na bardziej świadomą, przeżywającą i rozważną.
głębia. bogactwo języka. wydobyte na powierzchnię wrzosów - z fioletu, który nie chce przecież chować emocji. w każdej barwie może tkwić piękno!
romantyczka. ale "sytuacja" wymaga liryzmu wypowiedzi. czuć drżenie głosu, lekki niepokój, a mimo tego stabilność uczuć - ogromne pragnienie podtrzymania ciepła - jak zatrzymać kolory na niebie, by nie stygły?

piękny wiersz, Lilko. zrezygnowałabym jedynie z wielkiej litery na początku, skoro w całym utworze nie stosujesz interpunkcji.
ostatni wers rzeczywiście się wyłamuje. celowo? można "wyrównać" i na pewno potrafisz. moja propozycja:

w naszych ścieżkach księżyc srebrem się ułożył - ale Ty jesteś Autorką :)

serdecznie pozdrawiam i raz jeszcze czytam na dobranoc :)
in-h.

Piękny :)

Sprawnie napisany, pięknie splątana jesień z uczuciami. Pozdrawiam:)

Bardzo ładny, nastrojowy utwór z odrobiną tęsknoty za odchodzącym latem, w stylu ładnego obrazka (to zaleta, nie wada), sprawne rymy, bardzo mi się podoba.
Pozdrawiam ciepło :)

Dziękuje Oksywio za opinię. Pomysł na ostatni wers przyszedł dopiero w nocy. Był on po prostu zły (jak słusznie zauwazyłaś) więc pośpiesznie poprawiłam.
Wiersz nie zaskakuje, wiem, ale miał przekazać podobieństwo ulotności przyrody i uczuć. Jeśli się udało chociaż troszeczkę to cieszę się.
Pozdrawiam serdecznie
Lilka

Kaliope,
bardzo Ci dziekuję za świeży ogląd. Jak zwykle poświęciłaś dużo czasu, żeby wiersz przeczytać, wczytać i rozgryźć. Czuję się troszkę przeceniona przez Ciebie. Tyle miłych słów i komlementów może przyprawić o zawrót głowy. Kolory to moja specjalność, dlatego często je stosuję w swoich wierszach.
Dziękuje Ci również za propozycję zmiany ostatniego wersu, ale jakoś udało mi się wpaść na inny pomysł z cieniem, który ma w wierszu swoje znaczenie (chociażby tytułowe)
Jesienią powstaje najwięcej wierszy! Zauważyłaś?
Pozdrawiam ciepło i oczywiście jesiennie
Lilka

nie przeceniam.
przede wszystkim "czytam" wrażeniem. jesienna paleta w Twoim wierszu wypełniła jakąś moją potrzebę dostrzeżenia takich "barw" w sobie.

tak, rzeczywiście sporo wierszy powstaje z inspiracji wszystkim tym, co przynosi jesienna aura.

pozdrawiam,
in-h.

No tak, jesienią wychodzą z nas ciurkiem wszystkie smutki i smuteczki i wylewają sie z nas, np. w postaci wierszy...
Jeszcze raz dzięki!
Lila

Dziękuję Alicjo za miłe słowa
Lilka

Cieszę się, że się spodobało to jesienno-uczuciowe poplątanie.
Pozdrawiam Nowa i dziękuję
Lilka

Dzięki Roklinie,
Tak, to tęskny wiersz, ale czasem się tęskni nie wiadomo za czym i po co... Ot jesień po prostu.
Miłych jesiennych klimatów życzę
Lilka

Lilko, bardzo ładnie, lirycznie.. w każdej zwrotce jest coś, co wywołuje uśmiech, nie z treści,
ta akurat nie do śmiechu, ale za pomysł ułożenia całości. Dobry tytuł.
Pozdrawiam... :)

Nato,
Dzięki wielkie. Miało byc lirycznie, jeśli było to tak odebrane to tylko powód do zadowolenia autorki. Lirycznie, ale monotematycznie...
Pozdrawiam juz wieczornie
Lilka

O ile pamiętam, to nie czytałam lepszego Twojego, Lilko (oczywiście, w moim i tylko moim odczuciu).
Pozdrawiam :)

Jesienne uczucia oplatają jak babie lato...spokojnie, z kapką melancholii zabarwiają przemijanie - pięknie to namalowałaś, Lilko.

Serdecznie pozdrawiam :))
Krysia

Anno,
Miód na liryczno-jesienne serducho piszącej.
Dziękuję bardzo za tak miłe słowa.
Pozdrawiam seredecznie
Lilka

I ja odwzajemniam pozdrowienia Krysiu...może bledsza, trochę śpiąca, trochę bardziej milcząca...
Dzięki bardzo
Uściski
Lilka

Dziękuje Oksywio za opinię. Pomysł na ostatni wers przyszedł dopiero w nocy. Był on po prostu zły (jak słusznie zauwazyłaś) więc pośpiesznie poprawiłam.
Wiersz nie zaskakuje, wiem, ale miał przekazać podobieństwo ulotności przyrody i uczuć. Jeśli się udało chociaż troszeczkę to cieszę się.
Pozdrawiam serdecznie
Lilka
Udało się, i to wcale nie troszeczkę. :-)