Czy wystarczy?

Być jak słodka pomarańcza,
być jak napój Twój i jadło,
ale czy mnie Tobie starczy,
byś był syty, wciąż mnie pragnąc?

Chcę miłością Cię otoczyć,
by oddzielać Cię od złego,
ale czy mnie będzie dosyć
na ochronny kombinezon?

Niczym tego nie wypowiem,
jak chcę szczęściem Cię zadziwić,
ale czy mnie starczy Tobie,
byś na zawsze był szczęśliwy?

Chcę Cię zmieścić w moim niebie,
chcę w mój świat Cię poprowadzić,
lecz czy starczy mnie dla Ciebie,
byś miał siłę się odważyć?

Gródek nad Dunajcem, 25.07.2012.

Johny, dziękuję za wizytę i komentarz. Cieszę sie, że podoba Ci sie forma wiersza.
Co od treści, tutaj już jest sprawa gustu i poglądów, i osobistego odbioru wiersza. Dla mnie tu nie ma uszczęśliwiania na siłę, przeciwnie, jest nieśmiało postawione pytanie Peelki, czy aby nie jest zbyt "mała" wobec swojego "księcia" - czy jest w stanie go uszczęśliwić na zawsze i czy on tego na pewno chce.
Odpowiedzialność za cudze uczucia - to tak, oczywiście. Jeśli pragniemy czyjejś miłości, to musimy zaoferować mu swoją. Inaczej nie mamy prawa tego oczekiwać.

Niebie, Ciebie, Tobie, Cię, mnie...........itd. - zwielokrotnione - ....? Czy wystarczy?

Chociaż - nie od tego szczęście uzależnione. ;-)
E.

Jasne, że nie od tego. ;-)
Mario, w wierszach miłosnych celowo i świadomie używam wielu zaimków osobowych, wskazujących na Adresata. Wielu wielkich poetów czyniło tak samo.
O, na przykład taki Gałczyński:

Ty jesteś najpiękniejsze zwierzęta,
twoje włosy o świcie są modre,
tyś wysoko jak światła na okrętach,
do oddechu twojego się modlę.

Tobiem [u]wszystkie[/u] zbudował instrumenty,
[u]wszystkie[/u] owoce zniósł, [u]wszystkie[/u] kwiaty,
ciebie ścigam przez [u]wszystkie[/u] firmamenty,
[u]wszystkie[/u] światy, [u]wszystkie[/u] klimaty.

Dzięki Ci za wizytę, przeczytanie i ślad, Mario.

Podoba mi się prostota tego wiersza. Jeśli miałbym się czegoś przyczepić to tylko jakoś tak ten "ochronny kombinezon" troszke mi nie pasuje, ale nie mam pomysłu czym można go byłoby zastąpić. Generalnie wiersz urzekający i fajnie sie go czyta :)

Robert (początkujący... nawet nie poeta)

Oksywio,
Dobrze, że przytoczyłaś Gałczyńskiego, bo on również mi się nasunął przez analogie miłosną.
...kochanie Ty moje kochanie dobranoc już jesteś senna i widzę twój cien na ścianie....
Bardzo melodyjny i płynny i wiele mówiący wiersz.
Pozdrawiam
Lilka

Moim zdaniem najlepiej, jeśli każdy pisze tak jak czuje, dlatego uważam, ze wszystko jest dobrze, do tego bardzo miłośnie, a to najważniejsze.
Pozdrawiam:)

Lilko przemiła, nie mogłaś mi dać lepszej pochwały! Nie masz pojęcia, jak wielbię i cenię poezję Gałczyńskiego - to mój ukochany poeta! Buziaki serdeczne! :-*** :-)

śpiewnie i ujmująco miłośnie

zostawiam podobaśkę i pozdrawiam, Oxy :)
Krysia

Krysiu, dziękuje serdecznie za podobaśkę! Miło mi bardzo!
Pozdrawiam. :-)

Oxyvio, "czy wystarczy" skojarzyło się mi się od razu z "Panem Sułkiem". Treść byłaby świetna na scenkę kabaretową..
możnaby jeszcze rozpisać na dialog, między dwojgiem rozmowa, ona pyta, a on mógłby zdawkowo, od niechcenia coś czasem
odpowiedzieć... do tego odpowiednie miny aktorów... widzę to.
Rozbawił mnie ten wiersz, chyba nie masz nic przeciwko... :)
Pozdrawiam.

Nato, jasne, że nie mam nic przeciwko, bardzo się cieszę, że wiersz Cię rozbawił i że nasunął Ci pomysł scenki kabaretowej. Wierszyk jest na wpół żartobliwy, właściwie tylko ostatnia strofa uderza w bardziej powazny ton, ale i ją można wyrecytować zgrywusowsko.
A może wyreżyserujesz jakąś scenkę rodzajową z tym wierszem? Może nagrasz filmik i puścisz do Youtuba? Fajnie by było!

Przepisy na słodkie wiersze wymyśla autor.

Jak świat światem, szczególnie kobietom wciąż brakuje tego smaku.
Panowie dobrze wiedzą co lubimy, ale żałują nam jak cholera, no i cóż robić?

Połykam wszystko :)