sekwencja

świat się kończy
zaczyna
w tej samej sekundzie

chwilo nieskończona
jak od ciebie uciec
jak się ukryć
albo jak pokonać

kolejną powiekę
zamykasz zatrzaskujesz
z niezmąconym spokojem
zrzucasz dni z kalendarzy następnych pokoleń

chwilo szczęśliwych dzieciństw
przekornych miłości
niecierpliwych dłoni
bezpańskich psów i nocy

muzo niepokornych
ile trzeba mądrości by za tobą nie gonić

................................pamiętnikowiec

Wszystko jest chwilą, chwila jest wszystkim...
Z naszych relacji z "chwilą", stosunku do niej, wynika zdolność do przeżywania szczęścia. Wbrew puencie, nie ma jednego, uniwersalnego, gwarantującego sukces wzorca. To "ubranie" szyte na miarę, specyficznie indywidualne. Nawet napisanie dobrego wiersza, może być alternatywnie : gonieniem chwili, ucieczką przed nią, ukryciem się lub jej pokonaniem.
Estetyka wiersza mocno skoturniona i egzaltowana. Szkoda, bo temat wielki...
:)

zrezygnowałbym z trzeciego "jak" w drugiej zwrotce, zamiast wyliczenia robi się powtórzeniem; z tego, co pamiętam z lekcji języka polskiego każdy natchniony wieszcz i poeta popełnił takie dzieło, chwała mu za to, ale szczęście, że już więcej nie napisze...