Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Negatyw


nAzGuL22

Rekomendowane odpowiedzi

Fotografować to znaczy wstrzymać oddech, uruchamiając wszystkie nasze zdolności w obliczu ulotnej rzeczywistości - Henri Cartier-Bresson


Kadr I

Na zdjęciu nadal czuć zapach herbaty.
Uderza w kadr słońcem, spieczonym
placem, po którym walają się owoce
zepsute ludźmi.


Kadr II

Jesteśmy turystami w podróży. Pod
słomkowymi kapeluszami chowamy
barwy i kłamstwa. Z rybami rozmawiamy
o cenie handlarza, trzymamy się za cienie.
W tle psy rozmazane ucieczką potykają
się o własne ogony. Jesteśmy szczęśliwi.


Kadr III

Zawsze lubiłem trzymać w rękach Paryż
z pocztówek. Te uśmiechające się
do oka latarnie i splątane miłością
uliczki rozpuszczone we włosach
nocy. I zieleń kocich oczu
rozmazanych ogonem dnia.


Kadr IV

Stoimy na krawędzi niedorzeczności, wspierając
się o brzeg morza. Piasek zatrzymał
się w kroplach deszczu, stopy ugrzęzły
w nogawkach fal. Staliśmy się pikselami, o które
starość zapomniała się rozbić.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Kadr I

Nadal czuć zapach herbaty
spieczony słońcem plac
walają się owoce
zepsute ludźmi

Kadr II

W podróży słomkowe kapelusze
chowają barwy i kłamstwa
z rybami rozmawiamy o cenie
handlarza trzymając się za cienie
w tle psy rozmazane ucieczką
potykają się o ogony
jesteśmy szczęśliwi

Kadr III

Zawsze lubiłem trzymać w rękach Paryż
z pocztówek uśmiechające się
do oczu latarnie splątane miłością
uliczki rozpuszczone we włosach
nocy

Kadr IV

Stoimy na krawędzi niedorzeczności wspierając
się o brzeg morza piasek zatrzymał
się w kroplach deszczu stopy ugrzęzły
w nogawkach fal
piksele o które
starość zapomniała się rozbić

Pozwoliłam sobie na mały retusz Twoich jakże pięknych ujęć
Pozdrawiam Kredens

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Dared pozdrawiam cię:)
    • @Nefretete   Problemem jakim jest dla mnie zjawisko o nazwie ‘Mordnilap’ jest przede wszystkim   brak zasadności jego tworzenia, bo rezultat wydaje mi się na tyle niedorzeczny,   i wątpliwy, że chyba się tym nie zainteresuję. Co nie znaczy, że innym to nie da ogromu   satysfakcji z ich tworzenia. Może brak mi jakichś połączeń/synaps regulujących tę   wrażliwość, stąd taka „ślepota” i brak fascynacji.   Niezrozumiała też dla mnie jest w tym przypadku metoda i cykl powstawania.   Nie ma bowiem (albo bardziej prawdopodobne, że ja nie łapię) zasady, dzięki której   dałbym radę to ‘zjawisko’ choćby w jakimś stopniu ogarnąć. Do wszelkiego rodzaju   „nadrabiania” jakiejkolwiek idei z reguły podchodzę sceptycznie, ponieważ wychodzę   z założenia, że jeśli istnieją zjawiska niewytłumaczalne, pozostawiam je z czystym   sumieniem właśnie w tej kategorii zjawisk, przeznaczając sobie tę ścieżkę na, być może,   inny byt z podobnym rodzajem zjawiska, jakim jest reinkarnacja :)   Niemniej również dziękuję Ci za miłą pogawędkę, jeśli cokolwiek zrozumiałem z   Mordnilapa/pu (?) znalazłem u siebie coś takiego:     - Art, na migi wdaj Ikarowi popęd i adres.   - Adres Alana?     - Ser da. Idę po piwo, raki - Jadwigi mantra.   - A na laser, da?  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

          Dzięki jeszcze raz, pozdrawiam.
    • @Somalija Hej, Ty wiesz, że ja nigdy nikogo nie skrytykowałem. Każdy ma prawo pisać. Część osób pisze na portalu fantastycznie, im zazdroszczę, ale i kibicuję, część tak sobie, część słabo. Ale mają prawo. Nigdy nie krytykuję. Nigdy niemal też nie oceniam. Chociaż czytam - wiem, kto pisze i jak pisze. Niemniej jednak wulgaryzajcę tekstu mogę zrozumieć u wielkich - vide! Bukowski. Z genialnym pisaniem. Ale połączenie tak naiwnego, słabego pisania z czymś obrzydliwym jest nie do przyjęcia. Po prostu. Dlatego mnie ruszyło. Ostatnio chyba tak stanowczo się wypowiedziałem, gdy Stachura  (świetny tenor i dobry człowiek) sciągnął Zenka do Teatru Wielkiego. Są pewne granice. Pozdr. serdecznie. Ptr
    • Niby niezłe, ale moim skromnym zdaniem, jeszcze ciut niedopracowane :)
    • Nie, nie jęczę, że odeszło w zapomnienie; gdzieś za dźwiękiem, który gościł, jak wspomnienie.   Hen, w przestrzeni, jakiś nikły kontakt gramy; jednak ciągle z poziomami się mijamy.   Choć gra echo, do tych wersji się nie zniżę; moje myśli przelatują piętro wyżej.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...