Zakuchani

czyli walka o równouprawnienie w kuchni

Andrzejowi

Przecież ja z kuchni Cię nie wyganiam,
drogi mój Kocie, gotuj do woli,
bylebyś Ty mi też nie przyganiał -
kocioł garnkowi - bo to mnie boli.

Dziwne te nasze kuchenne swary:
gdzie indziej wojny o to jedynie,
że nikt nie pragnie ślęczeć przy garach,
a u nas walka o miejsce przy nich!

Jednak z pewnością kuchenka miła
pomieści nasze wielkie zapędy
i nauczymy się w niej wymijać,
gdzie się spotykać, jak i którędy.

A dzisiaj, kiedy wrócę do domu,
niosąc na plecach mój dzień zmęczony,
odgrzej mi danie Twoje i moje,
i weź mnie w swoje miękkie ramiona.

I Ty też przyznaj: mam dryg do gara,
pichcę i smażę nie nadaremno -
bo jestem w Tobie tak zakuchana,
że chcę w uczuciu tym mieć wzajemność.

Ojjj , ale mnie rozbawiłaś tym Twoim zakuchaniem !
Prześwietnie , warsztat majstersztyk!
W gotowości zakuchania , zabieram!!!
Jak ja lubię , ale nie,, kocham neologizmy !

Serdeczności zakuchanym !

Hania

jak to powiadają: przez żołądek do serca... Kota :)))
miło było przeczytać.
pozdrawiam :)

Haniu, dziękuję za Twój serdeczny i ciepły entuzjazm i za zabranie wierszyka. Baaardzo mi miło. :)))
I dziękuję za serdeczności dla nas. To samo ślę Tobie. :)
Buziaki!

No tak powiadają, a tutaj - nic z tego, tylko kłótnie i swary w kuchni, bo każde chce gotować! :(((
Ale chyba już sobie poradziliśmy z tym problemem. W każdym razie mediacje są na dobrej drodze. :)
Pozdrawiam.

w sytuacji przedstawionej
zakuchani w sobie smacznie
dobrze zrobią upichconej
gdy podadzą ją opacznie

ona jemu a on onej
niechaj kuchci smakowicie
tak wykwintnie w tej czerwonej
upływać im będzie życie

Bardzo mi wpadł w ucho i przypadł do gustu ten Twój wiersz
o "zakuchanych w kochni"! Świetny!
Serdeczności
- baba

A ja lubię jak mój Kotuś w kuchni się udziela, chętnie ją opuszczam na rzecz innych bardziej miłych czynności. Fajnie z humorem o codzienności i zakuchaniu:) Pozdrawiam:)

Fajnie Asiu, obyście mieli tylko takie problemy :)

A może mój przepis dla zakuchanych się nada do czegoś, pozdrawiam z uśmiechem :)


więc w parzyste dni rządzisz w kuchni ty
ale w w nieparzyste ja
żeby nie było zawsze na moje
i wszystko odtąd gra


jutro powtórzę od nowa słowa
by w pamięć zapadły ci
że w parzyste dni to ja gotuję
a w nieparzyste ty

Makariosie miły, sprawa to nie prosta,
bowiem każdy pragnie już przy garach zostać,
a w dodatku każdy swoją kuchnię lubi,
więc gdy go częstują, okrutnie marudzi. :)

No to bardzo mi miło, Izo! Cieszę się i dziękuję za "świetny"! :)
Serdeczeństwa.

Ja właściwie też lubię, ale i sama lubię być dopuszczana do garów, i miło mi jest, kiedy coś, co z sercem przyrządzę, inni spożywają i smakuje im.
Dzięki za miły koment i pochwalenie wierszyka. :)

Ha ha ha ha ha! Dobre! Wykorzystam! Nie byłabym sobą, gdybym nie spożytkowała Twojego przepisu! ;)))))
Dzięki za "przepis" i za miły komentarz.
Ja także pozdrawiam Cię z uśmiechem, Alu. :)

Bez kopyści nie dostępuj! :)))
Fajne te bitwy kuchenne, a wynik zapewne zasmaczysty, mniam.
Serdeczności
:)

fajny:)z przymrużeniem oka:)pozdrawiam

A naleśników ze serem nie mogę się doprosić :((((((((((((((((((((((((((((((((
A mama to robiła jeszcze ze śmietaną do polania po wierzchu

Troche mi tylko nie pasuja te miekkie ramiona malo meskie ale tak w ogole to przyjemnie poczytac przepraszam za pisanie ale czasem musze na angileskiej klawiaturze
pozdrawiam kredens

No pewnie! :)
Dzięki za wizytę i ciepłe słowo, Grażyno. I życzę wszystkiego najsmaczniejszego. :)

Dzięki, Bernadetto. Fajnie, że wpadasz czasami. :)
Pozdrawiam.

A ja to z czym robię niby??? Takie białe gęste z cukrem - to jak to się nazywa???
Nie możesz się doprosić, a jak zrobiłam naleśniki ostatnio, to tyle czasu jadłeś, że ser skwaśniał i musiałam wymienić nadzienie!
A Ty miałeś zrobić rybę po swojemu - no i co?...