kątem oka

żurawiu który kluczysz we śnie pod powieką
szlifujesz przestrzenie niezmiennym klangorem
źdźbło niezłomnej trawy
dzielny przebiśniegu
pogodny krzyżyku nad kuchennym stołem

kałużo z biednych dzielnic bogatsza o niebo
które jednym krokiem pozwalasz przekroczyć
namiastko wieczności w dziecięcym uśmiechu
księżycu co się droczysz z wilkami po nocy

kopciuszku siostrzyczko z dziecięcej książeczki
zło dobrem przeplatasz
to jest - tego nie ma
moście który zbliżasz obce sobie brzegi
wiara nadzieja miłość znaki zadziwienia

bardzo mi się podoba... może z wyjątkiem wersu zaczynającego się od 'które', ale to pryszcz, zapewne bardzo subiektywny.
pozdrawiam serdecznie i do poczytania :)

Jak na "kąt oka" to cholernie dużo zauważone:)
Bardzo melodyjne te rymy z całą paletą niesamowitych obrazów.
Oczywiście mogę się mylić ,ale coś mi nie gra (jedynie) ostatni wers.
Tak jakby pół wyrazu niepotrzebnie "wystawało" (?)
Warto było zajrzeć.
pozdr

katem oka dostrzegamy niekiedy najwazniejsze drobiazgi codziennosci, tak odbieram tresc...
dzieki niej przypomnialy mi sie wiersze ks. twardowskiego, bo wciaz wielu ludzi dziwi sie,
ze ktos nieustannie szuka mostu, ktory moze zblizac, poszukuje wiary..w drugiego czlowieka..
ze i on takze jest gotow taki most budowac i nie 'skruszy' kontrukcji...
przepraszam za braki w pisowni.
pozdrawiam.

A, mam Cię! Więc i Ty jesteś z nami na Beju! Dlaczego się nie przyznałaś, że jesteś tą tajemniczą, wspaniałą Poetką o kryptonimie agafb? :)))
Ten wiersz już Ci tam skomentowalam, więc nie będę się powtarzać.

Ale jednak nie mogę się powstrzymać: jest prześwietny, a te nieba kałużowe, które można przekroczyć jednym krokiem - genialne.
Majstersztyk!

Oxy - Byłam ciekawa twojej opinii - zanim się połapiesz. :)
Sama wiesz, że z pozytywnymi komentarzami różnie bywa.
Ale pod ostatnim twoim wierszem dałam znać. Nie zauważyłaś :))). a