odrzucenie

głazem padły słowa
czułam ciało
skrzyżowanie nóg
paluch oparty o nogę stołu
niechęć toczyła głaz
do siebie

wszyscy byli godni
zasługiwali
żyli w tym duchu
tylko ja trup w nieustannej
agonii sensu
uparcie podnosząc głowę
by nadziać ją w końcu
na żerdź ostatecznej klęski

jakże płynnie zanosili modły
wiedzieli co i jak powiedzieć
adoracja skontaminowana
z bluźnierstwem pychy

może

a może to tylko moja projekcja
zbędna nadbudowa
nad zwietrzałą konstrukcją
genu

stare czerwone emocje tylko w starym kredensie...cóż

pisze pani o jakimś czerwonym internecie, jeśli pani lubi czerwony to nie ze mną, już dawno natura określiła to kwaśnym smakiem, nie kumam tego wiersza żeby powiedziec prościej , a dokładniej nie chcę zakumać, gdyby nie strach przed czerwienią mielibyśmy wszyscy hemofilię , chyba tak

strasznie nawet bardzo to archaiczne jeśli po prostu nie chore, odrzucenie

nawet Egipcjanie tak świata nie budowali

Wybrzmiewa mi to jak skarga peela (trupa) na odrzucenie przez zycie. Hm, ciarki, na myśl, że...
Ciekawa refleksja w zakończeniu.
Pozdrawiam, Kredensie
:)

Temat nielekki ,więc i w treści nie spodziewałem się "motylków" ,ale niektóre wersy : "agonia sensu" ," żerdź ostatecznej klęski" maja za zadanie zabić.
"adoracja skontaminowana
z bluźnierstwem pychy" - nie można by tego odpuścić czytelnikowi?
pozdr