zamysł chybiony

stworzyłam ciebie i chciałam
abyś był prawdziwy
i taki jak chcę

nawet stwórcy to się nie udało
co do człowieka

mazgaję się teraz lub uciekam
w inną iluzję życia
staram się złowić sens
w kolejnych lustrzanych
odbiciach

aż

czas wojownik niestrudzony
co ścina wielkie pęki głów
wyrzuca poza obręb bytów
pochwycił i mnie

teraz już tylko ślepe korpusy
rąk trzewi i nóg
tworzą mechanicznie
wciąż nowe mapy
poplątanych dróg

a serce?

to tylko pompa
ssąco tłocząca

czyż nie?

Caluśki zabieram , bo bije szczerością , a to moje coś takiego -" umysł to jedno , serce to drugie, jak umysł nie zadziała serce mu nie wtóruje".
Przytoczyłabym cosik , ale cały wymowny , ba - piękny!

Serdeczności!
Hania

rozwój współczesnych technik kardiologicznych to nie droga do oświecenia

Można pozbyć się paru słów z korzyścią dla tekstu np: co do człowieka. Wiadomo, że akurat to jemu się nie udało. Trza dać czytelnikowi przestrzeń na wyobraźnię.
Ciekawy tekst.
Pozdr.

Bardzo ładnie. Komu się nie podoba, niech na twarz padnie i płacze... Nad swą głupotą