Jesienna Pani

Jeszcze w zieleni wrześniowej ubrana
obdarowuje nas jak matka kochana
jak nasza ziemia czuła i niestrudzona
wciąż nas karmi wyciąga ramiona


Perły swe rozwiesiła w pajęczynie
Korale czerwone dała jarzębinie
z drzew straciła liście -jak włosy
by październik nie chodził bosy


Wiewiórki rozkradły dziadkowi orzechy
wiec westchnął i w sadzie swym szuka pociechy
W jabłoniach, sliwach i złotych gruszach
znajduje radosc i cieszy się dusza

Stary świerszcz-skrzypek przygrywa
by nam przyjemniej czas upływał
a słońca promyk jeszcze sypie skry
I tecza po deszczu kolorami lśni

Jeszcze trochę zamkniemy śpiżarnię
i błogi spokój serca nam ogarnie
dzięki naszej Jesiennej Pani
będziemy na zimę przygotowani

przyjemnie :D

Halciu - Jesiennie, wesoło i religijnie. Miło się czytało.
Pozdrawia Mietko Podlasiak

Halciu - Jesiennie, wesoło i religijnie. Miło się czytało. Pozdrawia Mietko Podlasiak

Oj Halinko - pięknie!
Zabieram wiersz , do ulu...!

Serdeczności!
Hania