Jezus rosą życia

Jak krople rosy padają słowa
każde w mym sercu pragnę zachować
Ty żywą wodą poisz tą ziemię
a Twoje Słowo budzi co drzemie

Tak mądre w treści kwiatem sumienia
niosą nam ulgę co smutek zmienia
wstaję co rano pełna otuchy
Tobie oddaję żale i skruchy

Nie chcę już dłużej żalic nad sobą
prowadź mnie Panie pójdę za Tobą
ja pokochałam tą srebrną rosę
która użyźnia trawy i kłosy

Chcę nią przesiąknąć aż po mą duszę
iść jak potrafię bo przecież muszę
a Ty mnie prowadź w Matki ramiona
będę szczęśliwa i zachwycona

Halina Sawicka

"Nie chcę już dłużej żalić nad sobą
prowadź mnie Panie pójdę za Tobą
ja pokochałam tą srebrną rosę
która użyźnia trawy i kłosy

Chcę nią przesiąknąć aż po mą duszę
iść jak potrafię bo przecież muszę
a Ty mnie prowadź w Matki ramiona
będę szczęśliwa i zachwycona"

Ładny rym. Och, gdybym jak mógł tak iść, czułbym się tak, jak w tych dwóch zwrotkach. Boga u Ciebie wiele, zatem tylko życzę zdrowia i sił na drogę, którą podążasz. Mietko Podlasiak

Jak się serce cieszy, jak zaglądasz i piszesz Mietko Podlasiak-dobra rada, nałóż klapki na oczy i codziennie, dziękuj za przespaną szczesliwie noc , proś Jezusa o prowadzenie w Duchu Świętym. Każdego dnia a zobaczysz cudowną zmianę bo z Nim nawet cierpienie ma inny sens,pozdrawiam wzajemnie-Podlasianka