Pamięci Karoliny Kózkówny

Kwiatku niewinny przedwcześnie zerwany
ręką Moskala na męki skazany
umarłaś niosąc palmę swego męstwa i chwały
tłumy manifestując o Twej świętości szeptały

Siedemdziesiąt trzy lata po śmierci Karoliny
Jan Pawel II-gi uznał życie i śmierć dziewczyny
za święty wzór dla młodych do naśladowania
w godności ciała ludzkiego nam obraz wyłania

Które w naszej zwykłej życia doczesności
zniszczalne lecz wiedzie do wieczności
zapis nieśmiertelności w nas to prawa droga
jaką ma osiągnąć człowiek w Bogu i dla Boga

"Cudowny kwiecie polskiej ziemi, prostego ludu,polskiej chaty
a cnót barwami przebogaty.
Błogosławiona Karolino, świeć nam przykładem swego męstwa
Bądź wzorem pracy modlitwy, czystości życia i męczeństwa".

Halciu, patriotycznie i religijnie i w dodatku w rymie. Wiersz, choć wyniosły emocjonalnie, czytało się lekko i pięknie. Proszę o więcej. Pozdrawia ziomek Mietko

Halciu -

Jak najbardzej przyjeżdżaj do Polski na wiosnę w maju, jak wspomniałaś. Rodzinne Podlasie czeka na Ciebie... Nie wiem, kiedy ostatnio byłaś w starym kraju i na rodzinnym Podlasiu? Ale gdy przyjedziesz do Białegostoku miło Cię zaskoczy, iż drogi pobudowane, budują jak w Ameryce, do nie poznania miasto np. jak: ul. Andersa, Generała Maczka, Sienkiewicza, Ciołkowskiego, Miłosza, Piłsudskiego i wiele wiele innych ulic. Białystok był zasze piękny, a teraz jeszcze piękniejszy. Pozdrawia ziomek z Podlasia. Mietko
Halciu, zajrzyj na Twoją prywatną wiadomość - mam Tobie informację!