niedziela

wczoraj miły dzień
niespodziewanie
w odróżnieniu od oczekiwanych
na które łaszczymy się
i rzucamy czasem jak zgłodniałe
psy

pogoda a i owszem pieściła
wbrew prognozom
nogi ocaliło auto marzeń
choć nie moje niosło po mieście
w uliczki znajome sprzed lat
rozmowy przywoływały wspomnienia

dzień trafnych spostrzeżeń
słów niezgrzytliwych
spojrzeń przejmujących drobinkami
uświadomień

kocham drobne kruche kroki
matki jej radosne zakrzątanie
znak krzyża nad grobem

można by dalej snuć wątek
niech się zasnuje sam
w dni równie ciepłe pogodne
ze stacji na stację
bez pożegnań i z
powrotem

Hej:) Co tam słychać w kredensie?:)

Powiem tylko o pierwszej strofie, a raczej coś zasugeruję:

jeśli "niespodziewanie" , to po co "czasem"?

pozdr

@Stary_Kredens
Wydaje mi się, że to "czasem" przeciąża wers i zaburza konsekwencję, ponieważ wychodzi na to, że łaszczymy się zawsze, ale rzucamy "czasem".
Łakomienie się, łapanie się na coś powoduje reakcję. To miałem na myśli.