Zagubiony drogowskaz

gdy był młodym chłopcem
lubił błądzić po lasach i górach
a czasem po dachach i chmurach
lecz zawsze drogowskaz odnajdywał
który drogę do domu wskazywał

po czym innym opowiadał o świecie
o zimowych szczytach tęczowym lecie

dziś starcem będąc błądzi myślami
wędruje tymi samymi szlakami
lecz drogowskazu nie odnajduje
więc cicho płacze i żałuje
chwil które dawno minęły
dróg które na szczyt się pięły

kwiecistych łąk i pól makowych
świetlików żab i pasikoników zielonych
lecz po chwili radośnie się uśmiecha
myśląc nie tylko mi życie jak rzeka
w jednym kierunku bezpowrotnie ucieka

@Waldemar_Talar_Talar
popracowałabym troszeczkę nad rytmem, głośne czytanie dobrze robi

generalnie mnie się jednak podoba, pogodny ale i refleksja jest

ale tytuł niedobry niedobry;)

pozdrawiam:)

@Waldemar_Talar_Talar

niczym półprosta biec może wiecznie
dotąd przeżyte jako preludium
Bóg umiłował ludzkość serdecznie
niebawem przyjdzie Jego dominium

każdy kto wierzy skorzysta z tego
czego dokonał Ojciec wraz z Synem
zbawieni będą wciąż pod opieką
miłować obu słowem i czynem

gdybym nadzieję oparł na człeku
byłbym naiwny niepodważalnie
Słowo zachęca do życia biegu
bowiem da nowe wszak niezawodnie

:)

@Zjajami_Baba

Witam serdecznie - wielkie dzięki za przeczytanie oraz kom.
coś tu zgrzyta to fakt.
Spruje coś z tym fantem zrobić .
Tytuł powiadasz nie bardzo - więc skorzystam z twej rady i poprawiam.
Jeszcze raz wielkie dzięki .
pozd,serdecznie

@makarios_

Witaj Makariosie - dzięki za przeczytanie i pozdrowienia.
pozd.serdecznie

@Waldemar_Talar_Talar
o i jaki ładny tytuł; personifikacja powoduje, że już lubię taki zagubiony drogowskaz a i mam ochotę mu pomóc!

pozdrawiam ;)