czemu

Wczorajszych snów nie zapomniałam
sienie otwarte na przedprogach,
skrzypną, nie skrzypną, nasłuchuję
czy znowu wejdziesz w moje słowa.

Posnęłam chyba, głupia panna
w smugach księżyca anyżowych,
zbrakło oliwy w nocnej lampie,
przyszedł ze świtem wstyd pąsowy.

Na wycieraczce, cóż za strata
zza rzęs omglonych, sennych powiek,
twój wiersz stęskniony znowu dla mnie,
czemuś nie zbudził mnie, ach powiedz.

@Alicja_Wysocka

Ładnie... nawet bardzo lirycznie i nieco...
kobieco. (:)

zaś w sienie śnienie się schowało
rymami wchodzi w Twoje słowa
i jakby tego było mało
kusi nastrojem na nadprożach

a zasnąć nie da zwiewnej pannie
zamieni anyż w eukaliptus
zwilży balsamem w cieplej wannie
płomieniem świec otuli wszystko

zmieniając drżenie w uniesienie
strącając z powiek wstyd pąsowy
pozwoli szaleć czasem wenie
bo w lampie olej zapachowy

:)

@makarios_

Dziękuję :)

nie chciałam tego

wiesz, pochowałam w starych kufrach
już ckliwe wiersze pełne wzruszeń
wyrosłam z krótkich sukieneczek
za ciasnych marzeń, durnych guseł

dzisiaj omiotłam pajęczyny
czasem na strychu też się sprząta
w okruchy wspomnień, w zapach czasu
złocisty promień się zaplątał

po czym rozproszył i rozmienił
przysiadł na rzęsach, zawirował
coś jakby tknęło, zamyśliło
pobaw się ze mną słowem, pobaw

więc pozostałam, nie wiem ile
bo chwila trwała, strych ugościł
i teraz jestem, strach pomyśleć
w odmiennym stanie




świadomości

owszem wyrosłaś z sukieneczek
marzenia gusła pochowałaś
wiosnę zamknęłaś żyjesz w lecie
dla Ciebie jesień jest za mała

chociaż codziennie przypomina
zmarszczkami co na drzewach wiszą
mówi o skutkach i przyczynach
w uszach zadudni gromką ciszą

wzywa awizem w skrzynce życia
na poczcie czeka znów przypadłość
lecz nie dopuszczasz i nie chwytasz
bo w sercu lato oraz radość

chciało by ono jeszcze szaleć
choć ciało pragnień już nie słucha
optymizm gasi w sercu żale
w odmiennym jesteś

stanie ducha
:)

Dziękuję Jacku,

pozdrawiam Cię z uśmiechem :)