w skazywanie pół nocy

miejsca tyle co nic
pękają mosty z dłoni

tutaj mam siebie
tam w środku zima

Odbicia znaczeń w stanach i nastrojów w układach, "aranżacjach" - całkiem dobrze przedłożone komunikatami "znaczących bezruchów". Wyabstrakcyjnione dość ostro - może za ostro - ale takie pewnie się stają te stalaktyty-stalagmity pozostawiania nas sobie samym.

Pozdrawiam.

Niektóre metafory, tzn.:


"oddech uderza w spiralę obłędu" - zaczynasz okropnie twardo - odrazu przechodzisz do klimatu - za szybkie wprowadzenie psuje niespodziankę ;)

"składa mnie w pół bez prostowania"- yhhh! Lepiej, żeby tego tutaj nie było. Rozumiem intencje autorki, ale to nie jet dobre rozwiązanie. Na język nawija się wyraz "sprostowania" - daje niepotrzebne uczucie rozczarowania i niepotrzebnie zatrzymuje tok czytania - niezamierzona pauza.

"a myśli sieją się same nie śpiewnie" - czemu tak skaczesz po wybojach jezykowej ułomności - chcesz mi zapłacić, za koszty leczenia? ;) Nie podoba mi się zróżnicowanie - raz czyta się płynnie, a raz, trzeba kilka razy przeczytać, żeby zrozumieć i ruszyć dalej.

"wyciskając z powietrza strach" - myślę, że nie wymaga większego komentarza :) Kiepska metafora.

"tutaj mam siebie
tam w środku zima" - ooo! I tutaj chwila zadumy. Na zakończenie? Tylko?

Całość jest niskiej jakości tekstem, której niestety wartością możemy się delektować w ostatnich dwóch wersach.

Pozdrawiam serdecznie

ok, dziękuję za komentarze...

a wyciskanie z powietrza strachu nie jest metaforą
proszę się kiedyś bardzo długo czymś martwić...może wtedy ;)

i czy lepiej byłoby się nie zastanawiać, tylko przepłynąć?

pozdrawiam

Rzeczywiście słabiej, ale od razu niskiej jakości. A fe...