SERCE

Serce

nazywaliśmy ją 'Reśka'
należała do chrzestnego
i do ciężkiej roboty
w wolnych chwilach podnosiła wargami moje dłonie
do swych aksamitnych chrap

ciężki wóz drabiniasty pełen ziarnistych snopów
kolebie się po mokrej, wyboistej drodze
by nagle wpaść po osie w glinianą otchłań...
nieruchomieje

Panie Boże pomóż Reśce; modlę się
widząc przy dyszlu sznury żył i kłębowisko
naciekających krwawym potem mięśni
po trzykroć powtarzam modlitwę...
wyciągnęła.

kilka dni potem Reśkę pogrzebaliśmy na okopie
dorośli mówili, 'z wysiłku pękło jej serce'
nie za bardzo to rozumiałem
przecież się modliłem...

długo nosiłem na wzgórek polne kwiatki

do dziś słyszę czasem we śnie
huk pękającego serca .

@efemeryda2
hm. obrazek jak z wojny, dość ciekawy, jednak mimo wszystko "pomnikowaty".
serce, wargi, dłonie, otchłań, krwawy pot - gdyby te wyrazy pozamieniać na jakieś bardziej "przyziemne" byłoby ciekawiej i lepiej. moim, zdaniem oczywiście.

@efemeryda2
wspomnienie wypełnione uczuciem - to zupełnie naturalne, kiedy się kochało

pozdrawiam serdecznie :)

@oskari_valtteri

Witam, dziękuję za wpis, a co do treści, to nie jest to fantazja a autentyk. Tak to zapamiętałem. Wojnę przeżylem dzieckiem, więc może stąd te (w/g Ciebie ) klimaty.
Pozdrawiam.

@teresa943
Witam Tereso! Powiem krótko; cenię Twoje komentarze, lubię czytać Twoje wiersze. Dziękuję, pozdrawiam.

pomnik dla konia co sie dla ludzi trudzil , zawsze chocby najlepsze slowa nie oddadza oddania zwierzat braci naszych mniejszych, cieszy mnie taki wiersz wiersz ,,sw. Franciszka,, - piekny
pozdrawiam kredens
ps na tym kompie nie mam znakow diakrytycznych sorry