[Dusza przestała płakać...]

Dusza przestała płakać, usycha z pragnienia
krzyczy krwawiącym głosem na pustyni zdarzeń
które bezmierną pustką napełniają umysł
poszukujący sensu pośród głupich marzeń

W tym niemym krzyku piękno to iluzja czasu
karmiąca złudnie niczym samotną nadzieję
przez niepojęty obłęd wzbudza zaufanie
wkrada się w serce, kradnie wszystko po czym mdleje

Siła? Brakuje jej by przezwyciężyć ciemność
bezsilność tylko, z marną szansą na poprawę
i straszą wciąż zamknięte drzwi do lepszych myśli
a każda próba zmiany zakrawa na zdradę

Tak trwa toksyczny związek wielkiej pustki z pustką
pożera duszę kawał po kawałku, niszczy
Los tak chciał? Sama chciała gdy przestała płakać
więc będzie zbawiona gdy deszcz łez znów ją zwilży

Strasznie ciężkie.

To nie zawsze jest wada.

Nie chciałbym się zanadto czepiać, ale skoro umysł nie potrafi odnaleźć sensu "pośród głupich marzeń", to może niech spróbuje pośród mądrych...

"każda próba zmiany zakrawa na zdradę" - podoba mi się.

Pozdrawiam

@Kajetan_Kass
Ale czy istnieją mądre marzenia?

W ogóle przepraszam za wszelkie niedopracowania w wierszu, ale był on pisany w ramach pewnego literackiego ćwiczenia, stąd bardziej skupiłem się na formie niż treści.

krzyczy krwawiącym głosem na pustyni zdarzeń
które bezmierną pustką napełniają umysł

zagmatwane jak dla mnie... - jaki zamysł Autora odnośnie tych sprzeczności??

@cezary_dacyszyn
Co tu jest niezrozumiałego?
Życie jest pełne sprzeczności, więc poezja też.
Pozdrawiam.

@Kolos94
Chyba tak, istnieją. W przeciwnym wypadku, skąd byłoby wiadomo, że marzenia, o których mowa w wierszu, są głupie?
Pozdrawiam.