niepoetycznie

ubierałam myśli w koszmarne gałganki
chyba nie ze skąpstwa, raczej ludzkiej biedy
trzeba je czymś okryć, żeby kształt zobaczyć
wyszukanym słowem, tak myślałam
kiedyś.

mądrzej było chyba każdej łeb ukręcić,
niż się teraz żalem i wstydem opychać
za śmieszność przepraszam największych poetów
i ciebie za śmiałość, jeśli możesz
wybacz.

Chyba trochę pani kokietuje... ;)
Zakładając (teoretycznie), że "gałkankowość" rzeczywiście miała miejsce, to nie można jej traktować jako grzechu pychy lub arogancję, to wszak naturalny i nieunikniony proces duchowego dorastania, w czasie którego zmienia się estetyka, ekspresja i potrzeby, a w ślad za nimi - "ubiory"...
Zamiast żalu, wstydu i śmieszności oczekiwałbym raczej pobłażliwego sentymentu i pogodnej wyrozumiałości... :)

@andrzej_barycz
Ojej, cóż za niespodzianka w postaci komentarza, dziękuję.

Chciałabym słowem przekonać tego, kogo chcę.
Skoro nie przekonuję, znaczy nie trafiam.
Mam tylko do siebie pretensje.

Serdeczności :)

@Alicja_Wysocka

Oj tam, oj tam... ;)
Zaraz tam "nie przekonuję, nie trafiam"...
Ta "kokieteria" pojawia się w komentarzu trochę z przekory. Wiem, że to zwyczajny (a może niezwyczajny) szacunek do słowa, tradycji i czytelnika...każdego czytelnika...
:)

@andrzej_barycz
'Grzeczniej jest mówić źle o sobie. Kiedy się chwalisz i tak nikt nie słucha'

Czy jakoś tak to było, cytowałam z pamięci.
No proszę uczciwie przyznać czy nie ma w powyższym cytacie prawdy życiowej?
:)
A skoro jest, to można ją nazwać kokieterią?

Znam poetów, których podziwiam i kocham.
Są wśród nas, a co niektórych już nie ma. Zazdroszczę im (zazdrość twórcza, myślę, że pozytywna) każdego dobrego wiersza. Jest mi smutno i źle, że to nie ja napisałam.

Zawsze tak będzie, mam nadzieję.

Z ukłonem :)

Twoje wiersze coś i dużo mówią.

@Mieczysław_Borys
Dziękuję :)

@Alicja_Wysocka

Witam Alicjo - odważne i szczere wyznanie.
Na pewno wybaczy - trzymam kciuki .
Miłego ci życzę

@Waldemar_Talar_Talar
Dzięki Waldemarze za pocieszenie, pozdrawiam :)

@Jacek_Suchowicz

Grzeszki z pewnością, o ile dobrze pamiętam, to za bardzo
rzucałam się wierszem na szyję.

Słonka, Jacku, pozdrawiam ciepło :)

Też tak myślałam, ale prostota  jest najlepszą ozdobą.

Tylko że o takie proste a pięknie zdobiące myśl nie jest wcale łatwo. Przynajmniej ja tak mam :)

Tobie tutaj się udało i do mnie trafiasz :)

Miłego dnia :)

wchodzę czasami do środka szafy

gdzie wiszą słowa, a nie ubrania

każde się wdzięczy i rzuca w oczy,

i obiecuje świat mi przesłaniać

tylko kobieta może zrozumieć

o czym tu prawię, gdy się przebiera

nie mam co włożyć, o wierszu mówię,

wszystko noszone, jasna chol...a

Dziękuję Bożenko, pozdrawiam ciepło :)